Η εποχή της χαμάλας.

http://politikokoraki.blogspot.gr/

Την ιστορία την πρωτοάκουσα μαθητής στο δημοτικό.

Εκείνη την άθλια και βρώμικη εποχή.

Την εποχή της φτώχειας, της στέρησης, της κατάθλιψης.

Την εποχή χωρίς χαμόγελο. Χωρίς ελπίδα.

Ζούσε, λέει, στη γενέτειρα πόλη μου ένας φτωχός. 

Ο Θύμιος.

Αντρας δυό μέτρα, με 5 παιδιά, γερόντια και μιά...χαμάλα.

(χαμάλα, το ξύλινο κάρο, μέσο μεταφοράς υλικών, 

ψυχών και βάλε).

Σκυλί στη δουλειά ο Θύμιος. Από νύχτα σε νύχτα.

Οπου αγώγι κι ο Θύμιος.

Τις περισσότερες ώρες της μέρας τις περνούσε 

στη δούλεψη ενός πλούσιου έμπορα.

Χρώματα, τσιμέντα, σίδερα, ασβέστηδες.

Πλούσιο τ΄Αφεντικό. Αναπαμ-παπαντάμ !! 

Εξασφαλισμένη η οικογένεια του μέχρι 3 γενιές.

Καλόβολος ο Θύμιος.

Με λίγες...ελάχιστες στιγμές να...ξεσηκώνεται.

Να ανταριάζεται και να σκούζει. Με κλάμα, πάντα.

Κατηγορούσε την τιποτένια Τύχη, που γι αυτόν 

επιφύλασσε τυράνια, στερήσεις και μιά χαμάλα χωρίς μέλλον,

και για τον Αφέντη, πλούτη, αγαθά, ηρεμία και Ζωή.

Μιά απ΄εκείνες τις μέρες της...φανερής Οργής,

ένας καλός φίλος τον συμβούλεψε να πάει να βρει

την Τύχη, εκεί στα μέρη του χαμηλού αϊ-λιά 

και να της ζητήσει το λόγο.

Μεσοβδόμαδα ο Θύμιος παράτησε τη χαμάλα και τράβηξε

στον χαμ΄λό αϊ-λιά.

Αφού έκοψε γύρες και γύρες, βρήκε μιά γυναίκα

να κοιμάται κάτω από ένα δέντρο.

Ελαβε το θάρρος και την ξύπνησε:

- Εσύ είσαι η Τύχη;

* Ναι ρε Θύμιο, τι θες;

- Ε!! βέβαια κοιμάσαι. Εγώ βολοδέρνω στα πελάη,

σκοτώνομαι ολημερίς, πεινάμε 8 στόματα

και μούδωκες και μιά χαμάλα...κοιμισμένη!!

Η Τύχη τον κοίταξε στα μάτια και αποκρίθηκε:

- Τράβα στο καλό άνθρωπέ μου κι άσεμε εμένα...

Γιατί άμα ξυπνήσω...θα χάσεις και τη χαμάλα !!

..........................

Οι ιστορίες του είδους ΔΕΝ ήταν αθώες.

Δίδασκαν την Υποταγή, τη Δειλία, το Φόβο.

Αποκοίμιζαν την ταξική συνείδηση.

Θεωρούσαν "φυσιολογικό" πράμα τις κοινωνικές

ανισότητες. Την καταπίεση.

Από τότε...από πάντα δλδ, η άρχουσα τάξη

μας "συμβούλευε" να ζούμε με τα λίγα, ίσα για επιβίωση.

ΔΕΝ χρειάζεται ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, μήτε ΟΡΓΗ, μήτε ΑΓΩΝΑΣ,

γιατί "κινδυνεύουμε" να χάσουμε και τα ΕΛΑΧΙΣΤΑ!!


(πάσα ομοιότητα με την σήμερον...απλή σύμπτωση!!).


                                        ΧΑΙΡΕΣΘΕ...
Αναρτήθηκε από Δημήτριος Ζ