Η νεοφιλελευθερη πανούκλα έχει βάλει στο μάτι την ακίνητη περιουσια των λαικών στρωματων για λογους που πολλοι αρνουνται πεισματικα να αντιληφθουν.
Ο λογος δεν ειναι μονο η υλική ή τιτλοποιησιμη αξια του ακινητου που εχει ο καθενος.Αυτο ειναι μια προεκταση της ληστρικης ιδεολογιας του καπιταλισμου που απλα παει ενα βημα πιο περα.
Χθες σου παιρνε τον ιδρωτα, σημερα σου παιρνει το σπιτι , αυριο θα σου παρει το νεφρο κτλ.
Υπαρχει ομως και ιδεολογικο υποβαθρο.
Ο ανθρωπος που δεν εχει στεγη , δεν εχει και ασυλο.
Δεν εχει σημειο και τοπο αναφορας, δεν εχει καταφυγιο, δεν εχει τη δυνατοτητα να γυρισει σε ενα μερος που παντα θα ειναι εκει για αυτον αν για καποιο λογο το χρειαστει.Ειναι ερμαιο και βορα στις ανωμαλες ορεξεις του καθε καινοτομου ιδιωτη.Η υπουλη αυτη ιδεολογικη σαπιλα εξαπλωθηκε αργα μεν, σταθερα δε.
Θυμαμαι ηδη τις εποχες που "ΟΛΟΙ τρωγαμε με χρυσα κουταλια, μεσα στα καγιεν μας, διπλα στις πισινες μας" που πολλοι συνανθρωποι μας με χιλιες δυο δυσκολιες ,ισως κι απο διαισθηση του τι προκειται να ερθει, επαιρναν την αποφαση να παρουν ενα δανειο για να παρουν ενα σπιτι , πως λοιδορουνταν και πως εισεπρατταν την ειρωνια -συνειδητα ή ασυνειδητα- διαφορων λαγων του φαιοφιλελευθερισμου.
Ο Ελληνας ,ελεγαν , εχει ονειρο ζωης το "κεραμιδι", με υφος τραπεζιτη που μενει σε ιδιωτικο νησι.Λες και το να θελει κανεις ενα μερος για να ζει, ηταν κατι αφυσικο.
Λες και το οτι ήδη πολλοι ανθρωποι το ειχαν παρει αποφαση οτι ισως και να μην μπορεσουν ποτε να αποκτησουν ενα "κεραμιδι", ή πολλοι θα το καταφερναν με χιλιους δυο κοπους , δεν ηταν ηδη αρκετο.
Οχι, ο ανθρωπος-υποχειριο των τραπεζων ,επρεπε να απαρνηθει εντελως το δικαιωμα του στη στεγη.
Επρεπε να μαθει να ζει, ξενος, μονος, αστεγος.Και να του αρεσει κιολας.Αυτο στην Ελλαδα δεν περασε.
Και ενας απο τους λογους που δεν περασε ειναι οτι η Ελλαδα δεν ειναι καποια μεγαλουπολη του Βορειου ημισφαιριου στην οποια σφιγγεις τα δοντια, και κανεις υπομονη, μηπως μια μερα μαζεψεις αρκετα χρηματα για να φυγεις, να πας καπου να ζησεις "σαν ανθρωπος".
Οι κατοικοι αυτου του τοπου ειχαν την τυχη -ή την ατυχια- να γεννηθουν σε εναν τοπο που αξιζει να ζει κανεις.Σε εναν τοπο που θελεις να μεινεις.Που θες να βλεπεις τους ανθρωπους γυρω σου, τους φιλους σου, τους συγγενεις σου, τους γειτονες σου.Και να τους καλεις σπιτι σου.
Ο αγωνας εναντια στην κλοπη των σπιτιων των φτωχων, των εργαζομενων, των ανεργων , των συνταξιουχων, απο τις τραπεζες δεν ειναι αγωνας υπέρ της ατομικης ιδιοκτησιας και της προσωπικης περιουσιας.
Ειναι αγωνας για το δικαιωμα στη στεγη, για το δικαιωμα στο αισθημα σιγουριας,για το δικαιωμα στο αυτονοητο.
Και για να το ξεχειλωσω λιγο , ειναι αγωνας υπερ βωμων και εστιων.Οχι οπως τον αντιλαμβανονται διαφοροι εθνοκαπηλοι αλλα με την φιλοσοφικη του σημασια.
Αγωνας για την πιστη στην ιδεα, οτι ολοι ανθρωποι δικαιουνται ενα μερος που να αισθανονται "σπιτι" τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου