Πολλοί με ρωτάνε “τα χώνεις στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά τι έχεις να αντιπροτείνεις;”
Καταρχήν, δεν είμαι πολιτικός αναλυτής. Σε κάθε περίπτωση παραθέτω την (όσο μπορώ πιο τεκμηριωμένη) γνώμη μου και μόνο, βασισμένος στις όποιες βιωματικές εμπειρίες και νοητικές επεξεργασίες μπορώ να καταθέσω μετά από 25 χρόνια στον “χώρο”.
Ναι, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα φέρει τον “σοσιαλισμό”. Δεν έχει τη δύναμη αλλά όπως φαίνεται δεν έχει και την όρεξη.
Η δικέφαλη διάβρωσή του (αφενός από τα παρεισφρύσαντα πασοκόσκυλα, αφετέρου από τη σταδιακώς υιοθετούμενη, από την ηγεσία, καθεστωτική νοοτροπία) φαίνεται να κάνει καλά τη δουλειά της.
Όμως:
Καλώς ή κακώς, με το κίνημα σε ύφεση, τον λαό συντετριμμένο και την πολιτική (αν)ωριμότητα του νεοέλληνα να έρπει σε εξευτελιστικά επίπεδα, δεν μπορούμε να ελπίζουμε άμεσα σε κάτι επαναστατικότερο. Για να μην πούμε δηλαδή ότι αν υπό τις ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ συνθήκες επικρατήσει κυβερνητικό αδιέξοδο και χάος, μάλλον περισσότερο θα ωφεληθεί ο φασισμός.
Χρειαζόμαστε ανασυγκρότηση. Άρα χρειαζόμαστε χρόνο. Άρα μας ΒΟΛΕΥΕΙ προς το παρόν μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Ιδού η λέξη κλειδί. Την ξαναγράφω: Μας ΒΟΛΕΥΕΙ.
Πρέπει επιτέλους να μάθουμε να είμαστε έξυπνοι και ΠΟΝΗΡΟΙ και να εκμεταλλευόμαστε (ναι, δεν με ενδιαφέρει πώς ακούγεται αυτό) τις εκάστοτε συνθήκες προς όφελός μας – αντί να επιμένουμε σε κλισέ αναλύσεις, ξύλινη γλώσσα και αναποτελεσματικές “παραδοσιακές” μορφές πάλης.
Πώς άραγε λοιπόν θα αξιοποιήσουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το απίστευτα ΕΥΝΟΪΚΟ ιστορικό παράθυρο που έχει ανοίξει (και που ανοίγει μια φορά κάθε 60 χρόνια!!);
Τι θέλουμε βρε σύντροφοι; Θέλουμε να μας δώσει για άλλη μια φορά η Ιστορία τον “καθαγιασμένο” ρόλο του ευγενούς θύματος ή θέλουμε επιτέλους να ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ;
Ε, η νίκη, εκτός από στρατηγικό στόχο, θέλει και ΤΑΚΤΙΚΑ βήματα.
Σε κάθε περίπτωση λοιπόν, προφανώς μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν θα έχει καμία σχέση με τα φασιστικά καθάρματα που μας κυβερνάνε τώρα. Και ας μην βιαστούμε να την αποκαλέσουμε μονοδιάστατα “σοσιαλδημοκρατική”.
Σε αντίθεση με το ΠΑΣΟΚ, μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα είναι ΡΕΥΣΤΗ: Οι αντίρροπες ιδεολογικές δυνάμεις τόσο ανάμεσα στα στελέχη της όσο και ανάμεσα στους ψηφοφόρους της, μας εξασφαλίζουν αυτήν ακριβώς τη ρευστότητα που το ΠΑΣΟΚ των κρατικοδίαιτων πελατών/ψηφοφόρων δεν είχε ποτέ.
Αν λοιπόν αφήσουμε την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να γίνει σοσιαλδημοκρατική, θα γίνει. Αν όμως πιέσουμε από τα κάτω για αριστερές μεταρρυθμίσεις, θα την αναγκάσουμε (μέχρι ένα σημείο) να τις κάνει. Και αν μη τι άλλο, για όσους θέλουμε να πάει το θέμα πολύ "αριστερότερα", το να αγωνιστούμε έχοντας σαν αφετηρία μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που θα έχει “αποκαταστήσει” έστω κάποια βασικά πράγματα τόσο στον οικονομικό τομέα όσο και στον τομέα των δικαιωμάτων, ναι, έχει τεράστια διαφορά:
Το να έχουμε σαν “υλικό” έναν λαό με ανεβασμένο το ηθικό και όχι στα πρόθυρα της λιμοκτονίας, και το να μην κινούμαστε σε ένα περιβάλλον συνεχούς και βάρβαρης καταστολής, θα αλλάξει τους συσχετισμούς υπέρ μας και μάλιστα ΡΑΓΔΑΙΑ, μια και η οργή του κόσμου φυσικά δεν έχει …στερέψει, απλά σιγοβράζει.
Και ας μην στεκόμαστε βολικά στη “σούπερ αντικαθεστωτική” και ΕΥΚΟΛΗ κριτική του τύπου “η κυβερνητική εναλλαγή είναι αστικό τερτίπι”. Όταν είσαι τόσο αδιάλλακτος πρέπει να έχεις και ένα ΠΟΛΥ ΣΥΓΚΕΡΙΜΕΝΟ επαναστατικό σχέδιο ώστε να υποστηρίξεις το τι θα κάνουμε όταν επέλθει αστικό κυβερνητικό αδιέξοδο. Υπάρχει τέτοιο σχέδιο ΑΜΕΣΗΣ και ΜΕΤΩΠΙΚΗΣ αντιπαράθεσης με το σύστημα;
Υπό τις σημερινές συνθήκες, όχι, δεν υπάρχει. Καλοί οι αφορισμοί, αλλά πρέπει να βλέπουμε και τα δεδομένα και να σχεδιάζουμε προσεκτικά τις κινήσεις μας βάση αυτών, και όχι βάση μιας ιδεατής κοινωνικής σύνθεσης ή αφύπνισης.
Παίζουμε σκάκι, το καταλαβαίνετε;
Δεν κάνουμε γιουρούσι στα τυφλά, και σίγουρα όχι πριν έρθει η ώρα.
Προσωπικά λοιπόν, εν κατακλείδι, προτείνω ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΗΡΙΞΗ στον ΣΥΡΙΖΑ για να φύγουν τα κυβερνητικά μνημονιακά νεοφιλελέ υποτελή καθάρματα, και όταν ο ΣΥΡΙΖΑ γίνει κυβέρνηση προτείνω ΔΙΑΡΚΗ ΠΙΕΣΗ από τα κάτω για να επικρατήσουν όσο το δυνατόν πιο προοδευτικές πολιτικές. Και ταυτόχρονα βέβαια να ετοιμαζόμαστε μεθοδικά και συστηματικά για το επόμενο επίπεδο ΚΛΙΜΑΚΩΣΗΣ. Αλλά χρειάζεται τακτική, με σωστά βήματα και με τη σωστή σειρά. Το να στηρίξουμε (χωρίς αυταπάτες) μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι απλά το πρώτο βήμα.
Όλα δείχνουν ότι η διετής “εκεχειρία” τελειώνει. Η κυβέρνηση δεν μπορεί να σταθεί και μάλλον πάμε για εκλογές. Το κρίσιμο σημείο στην όλη διαδρομή θα είναι όταν η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα αρχίσει, μετά τους πρώτους 12-18 μήνες, να κάνει φανερά τα όριά της απογοητεύοντας άρδην τον κόσμο. Προσωπικά τοποθετώ αυτό το σημείο γύρω στην Άνοιξη του 2016, και θα σημάνει την έναρξη της επόμενης πολιτικής φάσης στην Ελλάδα, ίσως της ΚΡΙΣΙΜΟΤΕΡΗΣ από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και μετά, γιατί με δεδομένο το πλήρες αστικό αδιέξοδο (αφού θα έχουν καεί και οι τελευταίες εφεδρείες) τα πράγματα θα ωθηθούν στα “άκρα”: Ή οι φασίστες ή εμείς.
Αυτή λοιπόν η επόμενη πολιτική φάση στην Ελλάδα πρέπει να μας βρει έτοιμους και οργανωμένους.
Και εκεί, τότε, δεν έχω καμία αντίρρηση για κλιμάκωση της αντιπαράθεσης σε εντελώς νέα επίπεδα.
Και εκεί, τότε, ναι, θα χρειαστούμε άλλο όχημα και όχι τον ΣΥΡΙΖΑ.
Όμως:
Καλώς ή κακώς, με το κίνημα σε ύφεση, τον λαό συντετριμμένο και την πολιτική (αν)ωριμότητα του νεοέλληνα να έρπει σε εξευτελιστικά επίπεδα, δεν μπορούμε να ελπίζουμε άμεσα σε κάτι επαναστατικότερο. Για να μην πούμε δηλαδή ότι αν υπό τις ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ συνθήκες επικρατήσει κυβερνητικό αδιέξοδο και χάος, μάλλον περισσότερο θα ωφεληθεί ο φασισμός.
Χρειαζόμαστε ανασυγκρότηση. Άρα χρειαζόμαστε χρόνο. Άρα μας ΒΟΛΕΥΕΙ προς το παρόν μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Ιδού η λέξη κλειδί. Την ξαναγράφω: Μας ΒΟΛΕΥΕΙ.
Πρέπει επιτέλους να μάθουμε να είμαστε έξυπνοι και ΠΟΝΗΡΟΙ και να εκμεταλλευόμαστε (ναι, δεν με ενδιαφέρει πώς ακούγεται αυτό) τις εκάστοτε συνθήκες προς όφελός μας – αντί να επιμένουμε σε κλισέ αναλύσεις, ξύλινη γλώσσα και αναποτελεσματικές “παραδοσιακές” μορφές πάλης.
Πώς άραγε λοιπόν θα αξιοποιήσουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το απίστευτα ΕΥΝΟΪΚΟ ιστορικό παράθυρο που έχει ανοίξει (και που ανοίγει μια φορά κάθε 60 χρόνια!!);
Τι θέλουμε βρε σύντροφοι; Θέλουμε να μας δώσει για άλλη μια φορά η Ιστορία τον “καθαγιασμένο” ρόλο του ευγενούς θύματος ή θέλουμε επιτέλους να ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ;
Ε, η νίκη, εκτός από στρατηγικό στόχο, θέλει και ΤΑΚΤΙΚΑ βήματα.
Σε κάθε περίπτωση λοιπόν, προφανώς μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν θα έχει καμία σχέση με τα φασιστικά καθάρματα που μας κυβερνάνε τώρα. Και ας μην βιαστούμε να την αποκαλέσουμε μονοδιάστατα “σοσιαλδημοκρατική”.
Σε αντίθεση με το ΠΑΣΟΚ, μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα είναι ΡΕΥΣΤΗ: Οι αντίρροπες ιδεολογικές δυνάμεις τόσο ανάμεσα στα στελέχη της όσο και ανάμεσα στους ψηφοφόρους της, μας εξασφαλίζουν αυτήν ακριβώς τη ρευστότητα που το ΠΑΣΟΚ των κρατικοδίαιτων πελατών/ψηφοφόρων δεν είχε ποτέ.
Αν λοιπόν αφήσουμε την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να γίνει σοσιαλδημοκρατική, θα γίνει. Αν όμως πιέσουμε από τα κάτω για αριστερές μεταρρυθμίσεις, θα την αναγκάσουμε (μέχρι ένα σημείο) να τις κάνει. Και αν μη τι άλλο, για όσους θέλουμε να πάει το θέμα πολύ "αριστερότερα", το να αγωνιστούμε έχοντας σαν αφετηρία μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που θα έχει “αποκαταστήσει” έστω κάποια βασικά πράγματα τόσο στον οικονομικό τομέα όσο και στον τομέα των δικαιωμάτων, ναι, έχει τεράστια διαφορά:
Το να έχουμε σαν “υλικό” έναν λαό με ανεβασμένο το ηθικό και όχι στα πρόθυρα της λιμοκτονίας, και το να μην κινούμαστε σε ένα περιβάλλον συνεχούς και βάρβαρης καταστολής, θα αλλάξει τους συσχετισμούς υπέρ μας και μάλιστα ΡΑΓΔΑΙΑ, μια και η οργή του κόσμου φυσικά δεν έχει …στερέψει, απλά σιγοβράζει.
Και ας μην στεκόμαστε βολικά στη “σούπερ αντικαθεστωτική” και ΕΥΚΟΛΗ κριτική του τύπου “η κυβερνητική εναλλαγή είναι αστικό τερτίπι”. Όταν είσαι τόσο αδιάλλακτος πρέπει να έχεις και ένα ΠΟΛΥ ΣΥΓΚΕΡΙΜΕΝΟ επαναστατικό σχέδιο ώστε να υποστηρίξεις το τι θα κάνουμε όταν επέλθει αστικό κυβερνητικό αδιέξοδο. Υπάρχει τέτοιο σχέδιο ΑΜΕΣΗΣ και ΜΕΤΩΠΙΚΗΣ αντιπαράθεσης με το σύστημα;
Υπό τις σημερινές συνθήκες, όχι, δεν υπάρχει. Καλοί οι αφορισμοί, αλλά πρέπει να βλέπουμε και τα δεδομένα και να σχεδιάζουμε προσεκτικά τις κινήσεις μας βάση αυτών, και όχι βάση μιας ιδεατής κοινωνικής σύνθεσης ή αφύπνισης.
Παίζουμε σκάκι, το καταλαβαίνετε;
Δεν κάνουμε γιουρούσι στα τυφλά, και σίγουρα όχι πριν έρθει η ώρα.
Προσωπικά λοιπόν, εν κατακλείδι, προτείνω ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΗΡΙΞΗ στον ΣΥΡΙΖΑ για να φύγουν τα κυβερνητικά μνημονιακά νεοφιλελέ υποτελή καθάρματα, και όταν ο ΣΥΡΙΖΑ γίνει κυβέρνηση προτείνω ΔΙΑΡΚΗ ΠΙΕΣΗ από τα κάτω για να επικρατήσουν όσο το δυνατόν πιο προοδευτικές πολιτικές. Και ταυτόχρονα βέβαια να ετοιμαζόμαστε μεθοδικά και συστηματικά για το επόμενο επίπεδο ΚΛΙΜΑΚΩΣΗΣ. Αλλά χρειάζεται τακτική, με σωστά βήματα και με τη σωστή σειρά. Το να στηρίξουμε (χωρίς αυταπάτες) μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι απλά το πρώτο βήμα.
Όλα δείχνουν ότι η διετής “εκεχειρία” τελειώνει. Η κυβέρνηση δεν μπορεί να σταθεί και μάλλον πάμε για εκλογές. Το κρίσιμο σημείο στην όλη διαδρομή θα είναι όταν η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα αρχίσει, μετά τους πρώτους 12-18 μήνες, να κάνει φανερά τα όριά της απογοητεύοντας άρδην τον κόσμο. Προσωπικά τοποθετώ αυτό το σημείο γύρω στην Άνοιξη του 2016, και θα σημάνει την έναρξη της επόμενης πολιτικής φάσης στην Ελλάδα, ίσως της ΚΡΙΣΙΜΟΤΕΡΗΣ από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και μετά, γιατί με δεδομένο το πλήρες αστικό αδιέξοδο (αφού θα έχουν καεί και οι τελευταίες εφεδρείες) τα πράγματα θα ωθηθούν στα “άκρα”: Ή οι φασίστες ή εμείς.
Αυτή λοιπόν η επόμενη πολιτική φάση στην Ελλάδα πρέπει να μας βρει έτοιμους και οργανωμένους.
Και εκεί, τότε, δεν έχω καμία αντίρρηση για κλιμάκωση της αντιπαράθεσης σε εντελώς νέα επίπεδα.
Και εκεί, τότε, ναι, θα χρειαστούμε άλλο όχημα και όχι τον ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου