Η ΝΔ ταύτισε προεκλογικά μία πιθανή πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ με αυτόματη καταστροφή της χώρας. Το ΠΑΣΟΚ κρυμμένο στην κουφάλα μιας Ελιάς εκβίαζε ανοιχτά ότι μία πιθανή πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ θα διέλυε τη σταθερότητα της χώρας και θα την οδηγούσε στο γκρεμό. Το ΚΚΕ τα έδωσε όλα προεκλογικά έχοντας ως πρώτο στόχο τη μείωση της δύναμης του ΣΥΡΙΖΑ και όχι την αύξηση της δικής του. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κουράστηκε στιγμή να βάζει αυτογκόλ στην προεκλογική του προσπάθεια.
Η πλειοψηφία των μεγάλων ευρωπαϊκών ΜΜΕ έχωνε στο τσουβάλι των ευρωσκεπτικιστών τη Λεπέν με τον Τσίπρα. Τα ελληνικά ΜΜΕ συσπειρώθηκαν γύρω από τη γραμμή Μαξίμου δημιουργώντας τη μεγαλύτερη τρομοκρατική οργάνωση που εμφανίστηκε ποτέ στην Ελλάδα παράγοντας τρόμο και πανικό μπροστά σε μία πιθανή πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ.
Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις του διευθυντηρίου της Ε.Ε. έτρεχαν πίσω από τον Σόιμπλε και επαναλάμβαναν σαν ηχώ τις προβοκάτσιες, τις απειλές και τους εκβιασμούς του που είχαν στόχο την ενίσχυση του φοβικού συνδρόμου των Ελλήνων. Τα μέλη της ελληνικής κυβέρνησης με αρχηγό τον Άδωνη Γεωργιάδη ευχαριστούσαν καθημερινά ως γιουσουφάκια τον Σόιμπλε και τη Μέρκελ για την εμπιστοσύνη και τη βοήθεια που τους προσέφεραν απέναντι στον διαβολικό ΣΥΡΙΖΑ.
Η Εκκλησία δια των μητροπολιτών της σταμάτησε τον ιερό της πόλεμο απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ λίγο πριν διαβεβαιώσει ότι όσοι τον ψηφίσουν θα πάνε στην κόλαση. Γενικώς, υπήρχε μία περίεργη συμμαχία – ακόμη και φαινομενικά εντελώς διαφορετικών πολιτικών χώρων- που επιτέθηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ με διάρκεια και πάθος. Με βολές που περνούσαν πάνω από το Μαξίμου και τη Χ. Τρικούπη κι έβρισκαν την Κουμουνδούρου
Ύστερα από όλα αυτά, οι κυβερνητικοί εταίροι απαξιώνουν τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, σφυρίζουν αδιάφορα για τη μεγαλοπρεπή τους ήττα και αποδίδουν το αποτέλεσμα στη «χαλαρή ψήφο». Αν αυτή η ψήφος μετά από αυτό το προεκλογικό περιβάλλον θεωρείται «χαλαρή», τότε δεν ξέρω ποιες είναι οι προϋποθέσεις μίας «σκληρής ψήφου». Ίσως να εννοούν αυτές που υπάρχουν σήμερα στην Ουκρανία.
Αυτή, όμως, δεν ήταν μία νίκη που ανήκει στον ΣΥΡΙΖΑ.
Ήταν ένα μήνυμα των ψηφοφόρων στον ΣΥΡΙΖΑ να κόψει τις ευγένειες, τις γκάφες και τα μισόλογα. Ήταν ένα μήνυμα ότι το μεγάλο ποσοστό όσων ψήφισαν δε φοβούνται την ανατροπή.
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίσει να πιστεύει ότι το κατάλληλο όπλο απέναντι στη βαρβαρότητα, που και ο ίδιος διαπιστώνει και καταγγέλλει, είναι ο πολιτικός πολιτισμός και ο πληθυντικός ευγενείας θα χάσει την ευκαιρία που του δόθηκε την Κυριακή και θα μειώσει την αξία μίας νίκης της Αριστεράς στην Ελλάδα.
Όσο για το θέμα της Χρυσής Αυγής και του ποσοστού που έλαβε στις εκλογές, είναι εμφανές ότι αυτοί που τη δημιούργησαν και τη στήριξαν, τώρα πάλι τη χρησιμοποιούν ως χαλί για να κρύψουν από κάτω του την ήττα τους. Η θέση πολλών κυβερνητικών ότι «δε μας αφορά το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, μας ανησυχεί κυρίως η δύναμη της Χρυσής Αυγής» είναι χυδαία υποκρισία.
Οι γεννήτορες της Χρυσής Αυγής βρίσκονται εντός του στενού πρωθυπουργικού περιβάλλοντος και των εργολαβικών ΜΜΕ. Όσο βαθιά κι αν έθαψαν το θέμα του Μπαλτάκου, υπάρχει μία πολιτική ανεκτικότητας, προβολής και ενίσχυσης του εκτρώματος αυτού. Επίσης, όσο οι κυβερνητικοί εταίροι θα συναινούν με τη σιωπή τους σε δηλώσεις τύπου Σόιμπλε ότι «Δεν ευθύνεται η λιτότητα για την αύξηση της λαϊκιστικής ψήφου στην Ευρώπη», τόσο θα σπέρνουν νεοναζί και θα θερίζουν μαχαιρωμένους. Διότι όταν τη λιτότητα σού την επιβάλλουν ξένες κυβερνήσεις και συμφέροντα κι εσύ την αποδέχεσαι ως επιτυχία τότε ένα από τα εγκλήματα που κάνεις είναι να ταΐζεις τον εθνικισμό.
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίσει να πιστεύει ότι το κατάλληλο όπλο απέναντι στη βαρβαρότητα, που και ο ίδιος διαπιστώνει και καταγγέλλει, είναι ο πολιτικός πολιτισμός και ο πληθυντικός ευγενείας θα χάσει την ευκαιρία που του δόθηκε την Κυριακή και θα μειώσει την αξία μίας νίκης της Αριστεράς στην Ελλάδα.
Όσο για το θέμα της Χρυσής Αυγής και του ποσοστού που έλαβε στις εκλογές, είναι εμφανές ότι αυτοί που τη δημιούργησαν και τη στήριξαν, τώρα πάλι τη χρησιμοποιούν ως χαλί για να κρύψουν από κάτω του την ήττα τους. Η θέση πολλών κυβερνητικών ότι «δε μας αφορά το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, μας ανησυχεί κυρίως η δύναμη της Χρυσής Αυγής» είναι χυδαία υποκρισία.
Οι γεννήτορες της Χρυσής Αυγής βρίσκονται εντός του στενού πρωθυπουργικού περιβάλλοντος και των εργολαβικών ΜΜΕ. Όσο βαθιά κι αν έθαψαν το θέμα του Μπαλτάκου, υπάρχει μία πολιτική ανεκτικότητας, προβολής και ενίσχυσης του εκτρώματος αυτού. Επίσης, όσο οι κυβερνητικοί εταίροι θα συναινούν με τη σιωπή τους σε δηλώσεις τύπου Σόιμπλε ότι «Δεν ευθύνεται η λιτότητα για την αύξηση της λαϊκιστικής ψήφου στην Ευρώπη», τόσο θα σπέρνουν νεοναζί και θα θερίζουν μαχαιρωμένους. Διότι όταν τη λιτότητα σού την επιβάλλουν ξένες κυβερνήσεις και συμφέροντα κι εσύ την αποδέχεσαι ως επιτυχία τότε ένα από τα εγκλήματα που κάνεις είναι να ταΐζεις τον εθνικισμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου