Επιστολή παραίτησης του Μαρούλη Σαράντη από τη θέση του διευθυντή του Δ.Σ. Αγίας Θέκλης.
http://kefalonianews.gr/
Πολύς λόγος έχει γίνει κατά καιρούς για την περίφημη αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων και δη των εκπαιδευτικών. Πολλές απόψεις έχουν καταγραφεί μαζί και ερωτήματα: «Γιατί οι εκπαιδευτικοί δεν θέλουν να αξιολογηθούν; Τι φοβούνται; Κάποιοι ακατάλληλοι για την εκπαίδευση δεν πρέπει να απομακρυνθούν απ’ αυτήν;». Πλήρης αποπροσανατολισμός και προφάσεις αμαρτιών όλα. Οι εκπαιδευτικοί αξιολογούνται καθημερινά από τους μαθητές τους, τους γονείς, την κοινωνία όλη. Πρόκειται όμως για προσπάθεια από τους επιτήδειους για ενεργοποίηση του κοινωνικού αυτοματισμού, όπως κάθε φορά γίνεται με όλους τους εργαζόμενους που θέλει η άρχουσα τάξη με τα όργανά της (κυβέρνηση, τρόικα, Ευρωπαϊκή Ένωση), να τους βάλει στη γωνία και να κατακρεουργήσει τα εργασιακά τους δικαιώματα.
Τώρα με την αυτοαξιολόγηση, ήρθε η ώρα τρομοκράτησης, χειραγώγησης των εκπαιδευτικών, κατηγοριοποίησης των σχολείων και παράδοσης της δημόσιας εκπαίδευσης στην αγορά με όρους σκληρού ανταγωνισμού για μαθητές, γονείς, κοινωνία.
Τριάντα χρόνια στην εκπαίδευση, μέσα στο σχολείο και κυρίως πάντα μέσα στην τάξη, εκείνο που διαπίστωσα σε όλο του το μεγαλείο είναι ότι με την όποια κρίση και αξιολόγηση κανείς δεν έγινε καλύτερος. Τώρα μου ζητείται να ορίσω ομάδες εργασίες ΑΕΕ στο σχολείο μου παρά τη θέληση των συναδέρφων μου τη στιγμή που οι ίδιοι καθημερινά καταθέτουν την ψυχή τους ξεπερνώντας ακόμα και τον εαυτό τους για καλύτερη μόρφωση των παιδιών μας. Άλλωστε πιστεύω, όταν κανείς κάνει χρήση της ιδιότητάς του προκειμένου να επιβληθεί, είναι ανίκανος για την ίδια του την ιδιότητα. Κι εγώ προσωπικά θέλω να κοιτάζω τους συναδέρφους μου στα μάτια. Ένα και μόνο ερώτημα έχει πραγματικό νόημα. Ποιοι θα αξιολογούν ποιους και με ποιοσκοπό;
Στην τελική οι εκάστοτε εγκάθετοι, όποιους διαταράσσουν τα λιμνάζοντα ύδατα, θα τους αξιολογούν αρνητικά. Απεναντίας όσοι πορεύονται και ευθυγραμμίζονται με τις διαθέσεις των αρχόντων, άριστα και με τόνο. Με λίγα λόγια, η ζωή μες τα σχολειά μας κόλαση! Τον τελευταίο καιρό οι εκπαιδευτικοί και οι διευθυντές έχουν μετατραπεί σε γραφειοκράτες ολκής (survey, myschool, ΑΕΕ), πλήρης απομάκρυνση και αποξένωση από το παιδαγωγικό έργο. Το ποτήρι πλέον ξεχείλισε. Όσο και να θέλει κανείς να προσφέρει για τα σχολειά μας και από τη θέση του διευθυντή, καθίσταται αδύνατο. Προσωπικά επιθυμώ να παραιτηθώ και να μείνω αναπόσπαστος στο εκπαιδευτικό έργο με τους μαθητές μου και ταυτόχρονα να συμπορευθώ με όσους συναδέλφους επιλέγουν τον δρόμο της προσπάθειας για μια πραγματικά δημόσια, προοδευτική, δημοκρατική παιδεία.
Μ' αυτό το σχολείο και με το διευθυντή του έχω συνεργασία τα τελευταία δέκα χρόνια. Η γνώμη μου είναι ότι ο άνθρωπος είναι "ταμένος" σ' αυτό που κάνει, μαχόμενος καθημερινά για την καλύτερη δυνατή εκπαίδευση των παιδιών "ενός κατώτερου θεού", δηλαδή των παιδιών απομακρυσμένων φτωχών περιοχών της ελληνικής επαρχίας. Τα συγχαρητήριά μου στον Σαράντη Μαρούλη για την ηθική του στάση που δεν περίμενα να τη διαπιστώσω μόνο με τούτη τη χειρονομία του αλλά την γνώριζα πολύ καλά από παλιά, και την ευχή να επανέλθει στη θέση που υπηρέτησε με πάθος και μεράκι, με όρους επαγγελματικής αξιοπρέπειας αυτή τη φορά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου