Μάκης Δημητράτος: «Ούτε ανεξάρτητος, ούτε εξαρτημένος...»

Συνέντευξη του υποψήφιου δημάρχου Κεφαλονιάς με τον ΣΥΡΙΖΑ, Μάκη Δημητράτου στα Κεφαλονίτικα Νέα.

Συνάντησα τον Μάκη Δημητράτο, για πρώτη φορά, την περασμένη Δευτέρα το μεσημέρι. Μία μέρα πριν είχαμε κλείσει το ραντεβού για αυτή τη συνέντευξη. Πριν τον συναντήσω τα μόνα πράγματα που ήξερα για αυτόν ήταν ένα μέρος της πολιτικής του πορείας, οι συνεντεύξεις, οι δηλώσεις του και ένα «ανέκδοτο».

Το ανέκδοτο έλεγε πώς ό,τι και αν έχεις να ρωτήσεις τον Δημητράτο η μόνιμη απάντηση που θα λάβεις είναι: «να κάνουμε μία συνέλευση να το λύσουμε».

Τελικά δεν ήταν έτσι. Οι δημοκρατικές διαδικασίες είναι όντως φετίχ του, όμως είχε απαντήσεις για όλα τα ερωτήματα που του έθεσα και μάλιστα πολλές, Κάποιες από αυτές ήταν και απρόσμενες. Το αν είναι ικανοποιητικές ή όχι θα το κρίνετε εσείς. Η συζήτηση πάντως κράτησε δύο ολόκληρες ώρες και γι' αυτό η συνέντευξη θα δημοσιευτεί σε δύο μέρη, το πρώτο σήμερα και το δεύτερο την προσεχή Δευτέρα του Πάσχα. 

Καλή Ανάσταση...

Λ. Αθανασίου

Η συνέντευξη του Μάκη Δημητράτου - Μέρος Α'

Καταρχήν θα ήθελα να μιλήσουμε λίγο για εσένα. Είσαι... καλλιτέχνης απ' ότι ξέρω, ασχολείσαι με την ξυλογλυπτική.

Και καλλιτέχνης, βασικά η δουλειά μου είναι ξενοδόχος. Ένα κομμάτι της δουλειάς μου σαν ξενοδόχος είναι οι εναλλακτικές μορφές τουρισμού. Έχω ένα κέντρο το οποίο παρέχω στους πελάτες μου με σκοπό τη διοργάνωση σεμιναρίων διαφόρων ειδών. Από βελονισμό και Σιάτσου μέχρι πτώσεις με αλεξίπτωτο κ.α. Αυτή είναι η κύρια δουλειά μου, την κάνω πάρα πολλά χρόνια, από το '86. Η άλλη μου δουλειά, αν θέλεις, το χόμπι μου, η καλλιτεχνική μου αναζήτηση, ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής μου είναι η ξυλογλυπτική.

Η ξυλογλυπτική έχει να κάνει με δύο κομμάτια. Το ένα είναι το καλλιτεχνικό κομμάτι που μετουσιώνεις το ξύλο σε αυτό που θέλεις και το άλλο είναι η αναζήτηση του ξύλου.

Το οποίο ξύλο είναι από την Κεφαλονιά...

Σαφώς, κεφαλονίτικα ξύλα, εξαιρετικής ομορφιάς, ποιότητας, πλαστικότητας... μακάρι να κάνουμε μία άλλη συνέντευξη ειδικά γι' αυτό το θέμα, πιστεύω ότι έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον

Να ξαναγυρίσουμε στο ποιος είναι ο Μάκης Δημητράτος;

Ναι, έχω γεννηθεί στα Λουρδάτα, είμαι παντρεμένος με τη Βάσω Βουτσινά, που δουλεύει στο Νοσοκομείο Αργοστολίου, έχω δύο παιδιά, είμαι μόνιμος κάτοικος Κεφαλονιάς, Κεφαλονίτης από γέννα και σε βάθος χρόνου, Δημητράτος, Μπελίτσης από τη μία και Σπηλιώτης από την άλλη...

Γέννημα-θρέμμα Κεφαλονίτης;

Ακριβώς, έχω σπουδάσει μηχανολόγος στα ΚΑΤΕΕ, δεν εξασκώ αυτό το επάγγελμα, εξασκώ το επάγγελμα του ξενοδόχου. Έχω ασχοληθεί πολύ με τα οικολογικά θέματα, έχω συνεργαστεί αρκετά χρόνια με την Αλίκη Πάνου στο Φισκάρδο, έχουμε κάνει μαζί τα πρώτα περιπατητικά μονοπάτια στην Κεφαλονιά, με τη WWF, ήμουν μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου των Ενοικιαζομένων Δωματίων από την ίδρυσή του, ήμουν επίσης μέλος της Επιτροπής Τουρισμού αρκετές φορές, κοινοτικός σύμβουλος για δύο τετραετίες, μέλος του Αναπτυξιακού Συνδέσμου, γραμματέας της νομαρχιακής επιτροπής του Συνασπισμού για πέντε χρόνια, δυο φορές υποψήφιος βουλευτής με τον Συνασπισμό, τις δύσκολες μέρες... Και βέβαια ξεκίνησα την πολιτική μου δράση από το ΚΚΕ και συνέχισα με τον Συνασπισμό μετά το '89

Έφτασες μέχρι το Συνασπισμό μόνο;

Ναι και μετά στο ΣΥΡΙΖΑ..
.

Θέλω να πω εκεί σταμάτησες; Γιατί άλλοι προχώρησαν μέχρι το ΠΑΣΟΚ, κάποιοι μέχρι τη Νέα Δημοκρατία και πιο πέρα...

Όχι, όχι, ο ζωτικός μου χώρος είναι ο χώρος της Αριστεράς

Τώρα της μόδας πάντως είναι οι... ανεξάρτητοι

«ούτε ανεξάρτητος, ούτε εξαρτημένος...»

Εγώ δεν είμαι ούτε... ανεξάρτητος, ούτε εξαρτημένος. Είμαι ένας πολίτης με δράση, με ανησυχίες, με αγάπη για την Κεφαλονιά που είναι η ιδιαίτερή μου πατρίδα και την Ελλάδα που είναι η πατρίδα μου η μεγάλη, με αγάπη στις ιδέες της δημοκρατίας, στις ιδέες των Ριζοσπαστών που ήταν πρωτοποριακές για την εποχή τους και με μεγάλη αφοσίωση στον άνθρωπο κάτι που θα πρέπει να είναι το βασικό στοιχείο της πολιτικής και όχι η αφοσίωση στο χρήμα, όπως είναι σήμερα.

Τώρα τελευταία γίνεται όλο και πιο πολύ της μόδας, κάτι που πάντα ίσχυε βέβαια, να ασχολούνται με την πολιτική οι επιχειρηματίες. Αναφέρομαι στην περίπτωση Μαρινάκη στον Πειραιά αλλά και στην Κεφαλονιά που θεωρείται προσόν και αρκετοί ντόπιοι παράγοντες προβάλουν την πετυχημένη επιχειρηματική τους σταδιοδρομία. Με εσένα πώς γίνεται να είναι κάποιος και υποψήφιος δήμαρχος και ΣΥΡΙΖΑ και επιχειρηματίας;

Πρόσεξε να σου πω κάτι, δεν πρέπει να υπάρχει πολιτικός ρατσισμός, όμως να πούμε κάποια πράγματα. Όταν είσαι επιχειρηματίας εξαρτάται τι είδους επιχειρηματίας είσαι... Για παράδειγμα, υπάρχουν επιχειρήσεις οικογενειακές, π.χ. Γιώτης, αφανείς, ουσιαστικές που προσδίδουν στην Ελλάδα και υπάρχουν και επιχειρήσεις αεριτζήδικες που είναι σήμερα εδώ και αύριο αλλού.

«Πολλοί επιχειρηματίες στην Ελλάδα είναι κρατιστές στις ζημίες και υπέρ της ιδιωτικής πρωτοβουλίας στα κέρδη»

Χωρίς «π.χ.» αυτό;

Ναι, θέλω να πω ότι δεν πρέπει να τα μπερδεύουμε... Το να κατεβαίνει κάποιος ως επιχειρηματίας στον πολιτικό στίβο δεν αρκεί από μόνο του. Δεν είναι υποχρεωτικό ότι επειδή έχεις κάνει μία επιχειρηματική πράξη στην Ελλάδα σημαίνει κάτι αυτό. Έχε υπόψη σου ότι πολλοί επιχειρηματίες στην Ελλάδα είναι κρατιστές στις ζημίες και υπέρ της ιδιωτικής πρωτοβουλίας στα κέρδη.

Έτσι σιτίζονται οι επιχειρηματίες στην Ελλάδα συνήθως. Δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα. Το παιχνίδι θα πρέπει να έχεις όρους και όρια. Επίσης θέλω να πω ότι το να ασχοληθείς με την αυτοδιοίκηση θέλει κι άλλα πράγματα. Θέλει ευαισθησίες που πρέπει να τις έχεις. Και ένας τεχνοκράτης ή ένας επιχειρηματίας δεν τις έχει πάντα, για άλλους λόγους. Εμένα αυτό που με κάνει και ασχολούμαι με την πολιτική και την αυτοδιοίκηση, που είναι το κύτταρο της δημοκρατίας στην Ελλάδα, είναι η πολιτική μου δράση και τοποθέτηση και όχι το επιχειρηματικό μου κομμάτι, αυτό είναι για τα προς το ζειν και είναι αναγκαίο. Η άποψή μου για την αυτοδιοίκηση είναι ότι είναι ένας από τους πυλώνες της δημοκρατίας και ότι είναι, αν θέλεις, η πιο κοντινή πολιτική οργάνωση κοντά στους ανθρώπους. Γι' αυτό ακριβώς και την θεωρώ πολύ σημαντική και ασχολούμαι και χρόνια με την αυτοδιοίκηση.

Είσαι περισσότερο Κεφαλονίτης ή ΣΥΡΙΖΑ;

Παίζουν και τα δύο μαζί αρμονικά

Αν χρειαστεί όμως να συγκρουστούν αυτά; Για παράδειγμα, όσο ο ΣΥΡΙΖΑ είναι στην αντιπολίτευση ίσως είναι πιο εύκολο να κατεβαίνεις ως υποψήφιος δήμαρχος Κεφαλονιάς. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ γίνει κυβέρνηση μεθαύριο, θα μπορούσες να συγκρουστείς μαζί του και αν ναι σε ποιο επίπεδο; Ποιες είναι δηλαδή οι προτεραιότητες; Στο λέω αυτό γιατί υπάρχει πάντα ένα μετακινούμενο δίπολο. Δηλαδή, είμαστε περισσότερο πολίτες ή μέλη του πολιτικού μας φορέα, και από εκεί και πέρα Κεφαλονίτες πιο πολύ ή Έλληνες, Έλληνες οι Ευρωπαίοι;

Εγώ θα στο πω διαφορετικά. Το πολιτικό υποκείμενο αποτελείται από εμάς, εμείς είμαστε τα κύτταρα του πολιτικού φορέα. Άρα αν ο πολιτικός φορέας δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες, στις επιθυμίες, στις επιδιώξεις των κατοίκων ενός συγκεκριμένου τόπου, σημαίνει ότι κάπου έχει κάνει λάθος. Και αν έχει κάνει λάθος, εσύ έχεις δύο επιλογές: ή να βάλεις τα ζητήματα του λάθους (και φυσικό είναι να κάνει κάποιος λάθος, εγώ δεν είμαι απόλυτος) για να διορθώσεις το λάθος ή πια τα πράγματα, αν έχουν φτάσει στο απροχώρητο, όπως φτάσανε στο προηγούμενο διάστημα με το ΠΑΣΟΚ, να πεις «κύριοι, φοράω το καπέλο μου στραβά και φεύγω» γιατί δεν ανταποκριθήκατε σε αυτό ακριβώς που ήταν ο ρόλος σας. Αυτό είναι, αν θέλεις, η επαναφορά του πολιτικού υποκειμένου στις επιθυμίες των κατοίκων ενός τόπου, των πολιτών ενός τόπου.

Εδώ όμως έχουμε δει παραδείγματα, με την τωρινή Δημοτική Αρχή, όπου με τη δικαιολογία ότι η πολιτική συμπεριφορά εδώ εντάσσεται μέσα σε μία γενικότερη πολιτική που, τουλάχιστον γι' αυτούς, είναι χρήσιμη για τον τόπο, είδαμε να σταματάνε κινήματα να περιορίζουν κάποιες στιγμές την αντίδραση του κόσμου, με κλασσικό παράδειγμα το θέμα του Τ.Ε.Ι.

Ακριβώς

Δεν είναι όμως μόνο το Τ.Ε.Ι., είναι ότι όλα εντάσσονται μέσα σε μία γενική πολιτική. Αν αυτή την πολιτική την αρνείσαι είναι ίσως εύκολο. Αν τη δέχεσαι όμως, αν εσύ δηλαδή δέχεσαι τη γενική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ μεθαύριο, και γίνει κυβέρνηση, πώς θα κρατήσεις αυτή την ισορροπία; Κάποια στιγμή συγκρούονται αυτές οι πολιτικές, εσένα ποια είναι η θέση σου σ' αυτό;

Είδαμε ότι η Δημοτική Αρχή ουσιαστικά έλεγε «σσσς, μην ενοχλείτε την κυβέρνηση», «επειδή η κυβέρνηση κοιμάται», να το πω πολύ πολύ απλά. Αν πεις αυτό το πράγμα αυτό σημαίνει ότι εσύ με κάποιον ταυτίζεσαι. Και ταυτίζεσαι με τους πάνω, όχι με τους κάτω. Θα έπρεπε να πει «κοιτάξτε εδώ υπάρχει ένα πρόβλημα που ζητάει λύση. Κατεβείτε από πάνω, ελάτε εδώ να καθίσουμε να το λύσουμε». Αν αυτή ήθελε λαϊκά ερείσματα, είχε δημοκρατικές ευαισθησίες και ανταποκρινόταν στις λαϊκές απαιτήσεις. Για μένα αυτό θα πρέπει να γίνεται. Και για μένα είναι σαφές αυτό, είναι μία από τις συνιστώσες της πολιτικής μου. Και στον Δήμο αυτό θέλω, δεν θέλω να κατέβω με τους δημότες μου να τους λύσω τα προβλήματα θέλω να τα λύσουμε μαζί. Θέλω να κουβεντιάσουμε, να τα καταγράψουμε, να τα αφουγκραστούμε και μετά με μια σειρά κλιμακούμενες ενέργειες να τα λύσουμε. Αυτό θέλει μία συνεννόηση όμως, δεν γίνεται ποτέ χωρίς αυτούς.

Έχω σημειώσει εδώ τις λέξεις αναθεωρητής και ριζοσπάστης. Σε μία συνέντευξή σου στον Δημήτρη Αλοΐζο μάλλον περιγράφεις τον εαυτό σου ως αναθεωρητή από τα γεννοφάσκια σου... δηλαδή σαν να γεννήθηκες ριζοσπάστης (γέλια).

Για μένα ήταν πάντα μέτρο η αρχαία ρήση «πάντων των πραγμάτων μέτρον ο άνθρωπος» (σ.σ. αναφέρεται στη φράση του Πρωταγόρα «πάντων χρημάτων μέτρον έστιν άνθρωπος, των μεν όντων ως έστιν, των δε ουκ όντων ως ουκ εστίν»). Είναι πολύ σημαντικό και γι' αυτό το λόγο είμαι και στην Αριστερά και γι' αυτό το λόγο είμαι, αν θες, και κινηματικός, δεν ήρθα από το πουθενά, σε οποιοδήποτε από τα κινήματα που εκφράστηκε στην κοινωνία ήμουν μέσα, με εκφράζει η κινηματική, δεν με εκφράζει η στενά κομματική πολιτική και νιώθω πιο πολύ ριζοσπάστης. Νιώθω άνθρωπος που αμφισβητεί.

«Η δημοκρατία είναι διαδικασία»

Βέβαια να πω και κάτι άλλο. Δεν θεωρώ ότι τα πράγματα είναι μία διαδικασία που φτάνει σε ένα τέρμα κι εκεί σταματάμε. Είναι μία διαδικασία αέναη, δηλαδή στη ζωή μας αγωνιζόμαστε, δεν σταματάει αυτό αύριο το πρωί. Δεν φτάνουμε σε έναν παράδεισο που εκεί θα μας περιμένουν τα πολιτικά ουρί. Είναι μία διαδικασία και σ' αυτή τη διαδικασία πρέπει να συνεχίσουμε από την αρχή μέχρι το τέλος, δεν σταματάς ποτέ, δεν κάνεις διακοπές, είσαι μέσα στα πράγματα. Η δημοκρατία είναι διαδικασία, η κινηματική κατάσταση είναι διαδικασία, όλα αυτά έχουν την αέναη πολιτική κίνηση. Γι' αυτό είμαι κι εγώ πιο πολύ ριζοσπάστης, γι' αυτό και ο τίτλος με εκφράζει (σ.σ το όνομα του συνδυασμού «Ριζοσπάστες Ξανά»).

Επίσης άκουσα ότι είσαι Καστοριαδικός

Ναι

Τι γίνεται τότε με το δεύτερο συνθετικό της λέξης «Αυτο-νομία»; Αυτό είναι κάτι που πιστεύω ότι προβληματίζει και πολλούς από τους ψηφοφόρους. Δηλαδή θεωρούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, η ριζοσπαστική Αριστερά, αν έρθει στα πράγματα θα τα κάνει όλα μπάχαλο. «Δεν θα υπάρχει κανένας νόμος», σου λένε, «μ' αυτούς». Υπάρχει η ιδέα δηλαδή σε ένα κομμάτι του εκλογικού σώματος ότι αριστερός σημαίνει αυτός ο οποίος προκειμένου να υπερασπιστεί κάποιες ιδεολογικές αρχές δικές του θα τα κάνει όλα μπάχαλο. Δεν θα υπάρχει νόμος, δεν θα υπάρχει Κράτος θα τα... «διαλύσουν όλα» αυτοί οι «αναρχοάπλυτοι». Αυτο-νομία χωρίς «νόμο» υπάρχει;

Προσέξτε να σας πω κάτι. Να τα ξεχωρίσουμε. Άλλο Κράτος, άλλο Δήμος, άλλο Κινηματική. Εμείς δεν θεωρούμαι ότι νομοθετώντας μπορείς πραγματικά να ανεβάσεις τα πράγματα ψηλά. Δεν θεωρούμε ότι το κράτος αυτό, ως φορέας βίας, καταστολής και επιβολής είναι αυτό που θα πάει τα πράγματα μακρυά. Αυτό ας το ξεκινήσουμε από τον Μαρξ ο οποίος ήθελε την κατάργηση του Κράτους, προχωράμε σε όλο αυτό το κομμάτι που έχει σχέση με την αναρχία που αναφέρεται και αυτό στην κατάργηση του Κράτους, αλλά το κράτος, αυτό καθεαυτό, είναι ένας φορέας καταστολής. Είδαμε πάρα πολύ ανάγλυφα ότι και στον καπιταλισμό και στον «υπαρκτό», ανύπαρκτο μάλλον, σε εισαγωγικά «σοσιαλισμό» το κράτος, ακριβώς επειδή έπαιζε τέτοιο ρόλο κατέληξε, στον μεν καπιταλισμό να λειτουργεί σαν δύναμη καταστολής, στον δε... «ανύπαρκτο σοσιαλισμό» να είναι μία δύναμη που ουσιαστικά επέβαλε πράγματα στους πολίτες. Με αποτέλεσμα την απάθειά τους και την κατάρρευση όλου του συστήματος.

Άρα εμείς τι λέμε; Οι νόμοι είναι ουσιαστικά μια συμφωνία μεταξύ των πολιτών. Είναι οι όροι της συμβίωσης των ανθρώπων. Αν δεν υπάρχουν σωστοί όροι συμβίωσης των ανθρώπων δεν θα μπορούν οι νόμοι να εφαρμοστούν.

Για παράδειγμα, το ότι κάθεται σήμερα το Κράτος με μία πράξη νομοθετικού περιεχομένου και μας περνάει τα πάντα από πάνω μας, μας διαλύει τελείως με τις μνημονιακές πολιτικές αυτό δεν είναι Νόμος, είναι Καταστολή. Είναι μία εκτροπή της δημοκρατίας. Τώρα τα περί των «αναρχοάπλυτων» δεν τα δέχομαι ως σοβαρά, είναι εκφράσεις που τις λένε αυτοί που έχουν τη φωλιά τους λερωμένη. Μιλάμε για παρακράτος, για ακροδεξιούς, γι' αυτούς που κατηγορούν για δύο άκρα ενώ είναι στο ένα άκρο καθισμένοι από χρόνια αυτοί και μ' αυτό τον τρόπο επιβιώνουν στην εξουσία. Είναι αυτοί που έχουν βάλει τα μνημόνια. Που ουσιαστικά θεωρούν τους ανθρώπους υποκείμενα προς εκμετάλλευση και προς χρήση και όχι οργανισμούς ζωντανούς με ψυχές.

Αριστερά σημαίνει ευαισθησία, ανησυχία, ισότητα, αλληλεγγύη, σημαίνει μία σειρά πράγματα που είναι οι παμπάλαιες ηθικές αξίες που έχει χτίσει ο άνθρωπος για να μπορέσει να επιβιώσει στη γη σε συλλογικό επίπεδο.

Τέλος Α' μέρους

Η συνέχεια της συνέντευξης θα δημοσιευτεί τη Δευτέρα του Πάσχα.

Read more: http://www.kefalonitikanea.gr