ποιος θα σώσει το ναυαγοσώστη;

               

 

κάθε νίκη σε συνθήκες καπιταλισμού είναι εικονική
η αυθόρμητη χαρά είναι νοθευμένη και ελεγχόμενη
η ικανοποίηση του εγωισμού που μου προσφέρει η λέξη 'καταφέρνω'
αποτελεί βασικό συστατικό για να αναπαράγεται η καθεστηκυία τάξη

κάθε πράξη επιβίωσης είναι μια παραδοχή συναίνεσης στο υπάρχον,
καθώς του δίνεις την ευκαιρία να σου πει μπράβο για την προσαρμογή σου
και ενδόμυχα να απαντήσεις ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου έδωσες

στη φάρσα αυτή που ζούμε
ο προκομμένος
όπως τον αποκαλεί η κυρία που μας γέννησε
είναι και ο πιο νυχτωμένος

βέβαια το λέω εγώ
που πριν λίγο έγινα 33 χρόνων
και στο ριγούνιον του λυκείου
θα ήμουν κατά γενική ομολογία
ο πιο αποτυχημένος εκ των συμμαθητών μου

βέβαια δεν πάω σε ριγιούνιον
δεν γιορτάζω τα γενέθλιά μου
δεν έχω τραπεζικό λογαριασμό
και το χειρότερο, δεν ξέρω τι νούμερο τζιν φοράω

αλλά το θέμα είναι πως τώρα πια
δεν έχω καμιά διάθεση
να κόβω τα δάχτυλα αυτών που μας δαχτυλοδείχνουν
γιατί φοβάμαι αυτούς που στη γωνία περιμένουν
να αρχίσουν να δαχτυλοδείχνουν αυτούς που έχουνε κομμένα δάχτυλα

γιατί εχθρός μου δεν είναι ο καπιταλισμός
αλλά τα μούτρα της κανονικότητας
καπιταλιστικής ή αντικαπιταλιστικής
αρχούμενης ή αναρχικής

έτσι κι αλλιώς
το μίσος μου προς το κατεστημένο
όπως κι αν το εκφράσω
θα λαμβάνει την εξής απάντηση:
ευχαριστώ που με μισείς εκ μέρους του συστήματος
τα αιτήματά σου εξετάζονται
σου υπόσχομαι να γίνω καλύτερο

κάθε συλλογική πράξη ή κριτική
αδρανοποιείται από το υπερόπλο της εξουσίας: την επικαιρότητα

όλα είναι φτιαγμένα έτσι
ώστε τα χρυσόψαρα στη γυάλα
να νομίζουν ότι είναι δεινοί τροφοσυλλέκτες

βγαίνω για λίγο
για όσο αντέξουν οι εισπνοές μου να υπακούν πιστά τις εκπνοές μου

δε νιώθω καθόλου υποχρεωμένος να βιώνω την καθημερινότητα μιας Ελλάδας που για να υπάρξεις πρέπει να ανέχεσαι το υποτιμητικό βλέμμα της υπαλλήλου στον ΟΑΕΔ, πρέπει να ταπεινώνεσαι από ανθρώπους που χρησιμοποιούν τη λέξηδουλίτσα, πρέπει να σου εκβιάζουν το γέλιο μικροαστικά ανέκδοτα, πρέπει να κουτσομπολεύεις για να σε κάνουν φίλο, πρέπει να νιώθεις καχύποπτος από φόβο μην κοροϊδέψουν τον εσωτερικό σου κόσμο, πρέπει να φτιάχνεις κάθε τόσο καινούρια τρικ για να γλιτώνεις τις ασφυξίες που παθαίνεις μέσα στο νόμο της προσφοράς και της ζήτησης, πρέπει να είσαι λιγομίλητος στην παρέα γιατί από μέσα σου ένας δαίμονας σε βάζει να σκέφτεσαι πως αν ξεστομίσεις μια ιδέα τότε αυτό σημαίνει πως πιστεύεις σεστερεότυπα αν μέσα σε ένα λεπτό δεν την αναθεωρήσεις, πρέπει κάθε βράδυ να ξύνεις τα μηνίγγια σου για να αφαιρέσεις τα brand names που σου έχουν χαράξει σαν τατουάζ οι διαφημίσεις, πρέπει να μη βρίσκεις τα σωστά λόγια για να υπερασπιστείς τον εαυτό σου, πρέπει να μη λες πως σιχαίνεσαι που κουβαλάνε συνεχώς τα χέρια σου τη μυρωδιά του κέρματος, πρέπει να κάνεις τάχα πως διψάς για να δεις αν το νερόείναι κομμένο, και τέλος πάντων πρέπει να συνηθίζεις την εικόνα του τέρατος που σκαλίζει τη μύτη του ενόσω δίπλα του ετοιμάζεται η αυτοκτονία της ημέρας

λένε πως αν έχουμε ακόμη μια ελπίδα
τη χρωστάμε σε αυτούς που δεν έχουνε καμία

αν το πιστεύεις κράτησε για αλλού το λυπημένο σου βλέμμα
γιατί δεν παραιτούμαι από τη ζωή
ψάχνω για το μεδούλι της

λίγο από ανάγκη, λίγο από επιλογή
μπαίνω στο δρόμο της άστεγης περιπλάνησης
στο δρόμο όπου κατεβαίνεις από τον τροχό της ιστορίας
και πηγαίνεις με τα πόδια εκεί που οι "μάγισσες μεταφέρουνε νερό με κόσκινα"

πηγαίνεις εκεί που στήνεις τον εγωισμό στον τοίχο
του σφίγγεις το λαιμό στον όρμο που σχηματίζει ο αντίχειρας με το δείκτη
και τον πνίγεις μέχρι να πέσουν τα μάτια του στο πάτωμα
ύστερα τα βάζεις στην τσέπη και φεύγεις
να ξεψαχνίσεις τα εκατομμύρια καρέ στις εναλλαγές του ουρανού
σε μιαν αδιάκοπη περιπλάνηση σε ένα αχανές και βιωματικό πεδίο έμπνευσης
γεμάτο από ανθρώπους λυτρωμένους από την κατάρα του στυλ


το δειλινό το βοηθούμε              http://toportatif.blogspot.gr/
γιώργος κοκκινίδης