Niki Vikou
Μάιος του 201.... Το νιοστό πολυνομοσχέδιο έχει πια ψηφιστεί.
Η κυρά Μαριγώ, συνταξιούχος δασκάλα, πηγαίνει στο Lidl ν΄αγοράσει μπρόκολα και Αταλάντ για την πίεση, με την ευκαιρία βλέπει και τον φαρμακοποιό κουμπάρο της που εκείνη την ώρα σερβίρει φέτα στον πάγκο των τυριών. Σκέφτεται πως τα μαλλιά της είναι χάλια και κατευθύνεται στο υποκατάστημα Γερμανικής αλυσίδας Κομμωτηρίων, όπου μαζί με το χτένισμα της κάνει μια πρόχειρη εξέταση ο γιατρός που δουλεύει εκεί, για τα ακροαστικά της.
Της γράφει βιοχημικές εξετάσεις. Κανένα πρόβλημα!
Απέναντι ακριβώς είναι το βενζινάδικο, ξένης αλυσίδας βεβαίως που συστεγάζεται με το μικροβιολογικό εργαστήριο. Μόνον που χρειάζεται να περιμένει λίγο, μέχρις ότου ο μικροβιολόγος φουλάρει ένα φορτηγό που οδηγεί ο γείτονάς της ο αρχιτέκτονας.
Πω- πω, ξέχασα να πάρω φρέσκο γάλα, μονολογεί και κατευθύνεται στο λογιστικό γραφείο. Ο δικηγόρος, παλιός μαθητής της, της δίνει το φρέσκο γάλα δέκα ημερών και μετά τρέχει στο ζυμωτήριο να δει αν ανέβηκε το ζυμάρι για το ψωμί. Ο λογιστής με αναμμένη τη μηχανή, την ρωτά αν χρειάζεται ταξί, αλλά εκείνη του γνέφει αρνητικά.
Θέλει να περπατήσει λίγο, για να χαζέψει τις βιτρίνες, αλλά μετά θυμάται πως δεν υπάρχουν πια ατομικές επιχειρήσεις και μαγαζιά, ούτε καν κινέζικα. Η γκρίζα στολή που φοράνε υποχρεωτικά άνδρες - γυναίκες της παραγωγικής ηλικίας, οι άνεργοι με πράσινο περιβραχιόνιο για να ξεχωρίζουν από μακριά πως είναι διαθέσιμοι προς ενοικίαση καθώς και η μαύρη των συνταξιούχων, ράβονται και πωλούνται σε πολυκατάστημα ξένης φίρμας φυσικά.
Η κυρά Μαριγώ αναστενάζει με νοσταλγία για τις καλές - παλιές εποχές και μετά κατευθύνεται προς τις νέες φυλακές υψίστης ασφαλείας που στεγάζεται και το Πρωτοδικείο, για να πάρει πιστοποιητικό πολιτικών φρονημάτων και να μπορέσει να ψηφίσει. Το δίνουν αυθημερόν, την μέρα των εκλογών, για να είναι σίγουροι πως έχει δικαίωμα ψήφου ο "πολίτης" διαφορετικά ως αντιφρονών, κλείνεται κατευθείαν μέσα.
Ψηφίζει, τους ίδιους βεβαίως για να μην της κόψουν τη σύνταξη των διακοσίων ευρώ και μετά κατευθύνεται προς το σπίτι της μετάλλαξης. Για σχολείο πρόκειται στην πραγματικότητα, όπου ένας δάσκαλος διδάσκει αγόγγυστα σε μια τάξη, τρακόσια παιδιά, ανάμεσά τους κι ο εγγονός της. Πέφτει σε διάλειμμα, τα παιδιά παίζουν στην αυλή, ενώ από τα μεγάφωνα η τσιριχτή φωνή του Άδωνι μιλά για τον κίνδυνο του κομμουνισμού. Χαιρετά τον μικρό και γυρνάει στο σπίτι "της" ξεθεωμένη.
Να είναι καλά η Τράπεζα που της επέτρεψε να μείνει σ΄αυτό, μόνον με ένα κατοστάρικο νοίκι, ενώ ο σύριζα θα της το έπαιρνε εντελώς...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου