Δικαιοσύνη-πλυντήριο βρόμικων συνειδήσεων...

Δικαιοσύνη-πλυντήριο βρόμικων συνειδήσεων...     http://tripioevro.blogspot.gr/

 

Ωστε τα προηγούμενα χρόνια γινόταν πάρτι δισεκατομμυρίων και οι μισοί "καλεσμένοι" σε αυτό κυκλοφορούσαν με μίζες τις οποίες έδιναν στους άλλους μισούς; Δε μπορεί, αν συνέβαινε κάτι τέτοιο θα είχε επέμβει πολύ νωρίτερα η Δικαιοσύνη, τα πολιτικά κόμματα θα είχαν προχωρήσει στην αυτοκάθαρσή τους και οι ένοχοι θα συμπλήρωναν τουλάχιστον μια δεκαετία στη "μπουζού". Τουλάχιστον αυτή θα ήταν η λογική εξέλιξη σε κάποια χώρα στην οποία η δικαιοσύνη λειτουργεί αυτόνομα από τη νομοθετική κι εκτελεστική εξουσία κι έτσι δεν είναι αναγκασμένη να λογοδοτεί σε αυτές κάθε φορά που απαιτείται να κάνει τη δουλειά της. Καλές είναι, επομένως, οι συλλήψεις για τη δράση τής Χρυσής Αυγής, τα εξοπλιστικά και το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, εφόσον βεβαίως οι υποθέσεις είναι "δεμένες" κι όχι γιατί απλώς κάποιοι πετούν επικοινωνιακά πυροτεχνήματα για να αθωώσουν στη συνέχεια τους προστατευόμενούς τους. Θα ήταν καλύτερες όμως αν δεν περιορίζονταν μόνο στη "μαρίδα" αλλά επεκτείνονταν και στους "καρχαρίες", οι οποίοι εξακολουθούν να κυκλοφορούν ελεύθεροι ανάμεσά μας και να μας υποδεικνύουν πώς πρέπει να ζούμε...

Οι τελευταίες "αποκαλύψεις", εξάλλου, αποδεικνύουν αυτό που αισθανόμασταν αλλά ντρεπόμασταν να μιλήσουμε γι' αυτό δημοσίως μήπως και παρεξηγηθεί ο Θ. Πάγκαλος, ο οποίος υποστηρίζει πως "μαζί τα φάγαμε": πως ναι, βρε αδερφέ, διοριστήκαμε στο Δημόσιο χωρίς να το αξίζουμε, παίρναμε δάνεια τα οποία ξέραμε ότι δεν θα μπορούσαμε να αποπληρώσουμε, παίξαμε στο Χρηματιστήριο σα να ρίχναμε τα ζάρια σε καταγώγιο της πλατείας Βάθη, φοροδιαφεύγαμε όσο μας επέτρεπαν τα παραθυράκια τού νόμου, αλλά όπως και να το κάνουμε δε γεμίσαμε τις τσέπες μας με δισεκατομμύρια δραχμές ή εκατομμύρια ευρώ χάρη στην εύκολη πρόσβασή μας στο δημόσιο ταμείο είτε γιατί το διαχειριζόμασταν είτε επειδή λαδώναμε τους ανθρώπους που το διαχειρίζονταν. Προφανώς και η δική μας ευθύνη για την κρίση είναι καταγεγραμμένη, αλλά οι περισσότεροί από εμάς λίγο πολύ καλούμαστε να πληρώσουμε ένα υπερβάλλον τίμημα για αμαρτίες των οποίων δεν υπήρξαμε ηθικοί αυτουργοί και ούτε αποκομίσαμε από αυτές ίδια οφέλη με τους αρχηγούς μας. 

Και την ίδια ώρα οι ηθικοί αυτουργοί παραμένουν ατιμώρητοι να σχεδιάζουν την πολιτική ή επιχειρηματική τους επιβίωση ταΐζοντας αφειδώς τα πρόθυμα για συνδιαλλαγή μιντιακά παπαγαλάκια τους ώστε η προπαγάνδα να ρέει άφθονη στο πόπολο...

Εχουμε οικοδομήσει ένα σύστημα μέσα στο οποίο ό, τι καλό γίνεται δεν οφείλεται στη δομή του, αλλά σε εκείνους που εντοπίζουν τις τρύπες του και τις εκμεταλλεύονται για να του αντισταθούν. Θα είχα, για παράδειγμα, εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη αν οι έρευνες για τα εξοπλιστικά και το Τ.Τ. προχωρούσαν χάρη στη βούληση της ηγεσίας της να χυθεί άπλετο φως κι όχι στο θάρρος, γιατί θάρρος δυστυχώς χρειάζεται για να κάνεις καλά τη δουλειά σου στην Ελλάδα, ορισμένων, μετρημένων στα δάχτυλα δικαστικών λειτουργών. Δεν είναι δυνατό, επίσης, για το σκάνδαλο του Βατοπεδίου ο μόνος που καταδικάστηκε να είναι ένας από τους δημοσιογράφους που το αποκάλυψαν, ο Κ. Βαξεβάνης, και οι υπόλοιποι να έχουν μείνει ελεύθεροι να συνεχίζουν τις "ιερές" μπίζνες τους. Τί να κάνουμε κύριοι δικαστές, οι μοναχοί είχαν μπερδέψει το προσευχητάρι με το μπλοκ επιταγών, όπως είχε γράψει ο δημοσιογράφος. Να το αποσιωπήσει γιατί θίγεται το θρησκευτικό σας αίσθημα; Και με το αίσθημα δικαιοσύνης τί γίνεται, το ανταλλάξατε κι αυτό δίνοντας τα νερά τής λίμνης Βιστωνίδας;...

Αλίμονο αν καταδικάζουμε τη δημοσιογραφία που αποκαλύπτει για να ευλογούμε τη δημοσιογραφία που συγκαλύπτει ή και διαφημίζει τους εθνικούς μας νταβατζήδες.

Πως, επομένως, να πείσει κανείς για τα οφέλη τής νομιμότητας τον πολίτη που διαπιστώνει ότι, πρώτον, αυτή ταυτίζεται με τα συμφέροντα των ισχυρών και, δεύτερον, ακόμα κι αν οι ισχυροί προβούν σε πράξεις που οι ίδιοι έχουν χαρακτηρίσει άνομες θα τιμωρηθούν με διαφορετικά μέτρα και σταθμά από τους "κοινούς θνητούς";

 Οταν η ατιμωρησία είναι ο κανόνας, οι εξαιρέσεις της δεν είναι ικανές να με πείσουν ότι κάτι αλλάζει προς το καλύτερο σε αυτήν τη χώρα κι ότι, εκούσες άκουσες, δε λειτουργούν σαν πλυντήρια βρόμικων συνειδήσεων...