Ζωή χωρίς νόημα δεν είναι ζωή!

ΑναρχοΣουν ΓιαΛιγο

                       

Ένας ντόπιος γέροντας που καθόταν στην παρέα, με κοίταξε με ένα περίεργο χαμόγελο και μου είπε μια μαντινάδα:
” Μ’αρέσουνε οι άνθρωποι
που στο γκρεμό σαν φτιάξουν
δεν λένε πως θα πέσουνε
αλλά πως θα πετάξουν! “
Αμέσως μετά με κάρφωσε με το βλέμμα του και μου είπε τα ακόλουθα:
” Ίντα λες μωρέ; Μπορείς να θεωρήσεις πίσω από τούτες τση λέξεις; Κατέχεις, εσύ και οι άλλοι, ποιοι είστε πραγματικά και που μπορείτε να φτάσετε, ή μόνο μυξοκλαίτε για ούλα αυτά που σας κάνουν; Γιάντα τα δέχεστε; Εμένα ο κύρης μου ήταν καπετάνιος στα βουνά, όταν οι Ναζήδες και τα τσιράκια τους αλώνιζαν το νησί και όταν τον εκτελούσαν γελούσε και τους κορόιδευε…
Ίντα φοβάστε άμα έχετε καθαρό μέτωπο; Ζωή χωρίς νόημα δεν είναι ζωή! Και γιάντα οι πιο πολλοί άνθρωποι περιμένουν βοήθεια από έξω, ακόμα κι από το θεό και την Παναζία; Αφού αυτό που χρειάζονται είναι μέσα τους και καρτερά να το γρικήσουν!”
” Μπαρμπα Μανολιό, δεν πίνεις μια ρακή να ηρεμήσεις;” βιάστηκε να του πει κάποιος απ’την παρέα και τότε ποιος είδε το γέροντα και δεν τον φοβήθηκε:
” Ίντα λες μωρέ ζαγάρι; Οι μεθυσμένοι από ρακή μένουνε καρφωμένοι επαέ. Οι μεθυσμένοι από τη Λευτεριά φτάνουν εκιά όπου λίγοι αντέχουν κι ας τους λεν κουζουλούς και κατέχουν πώς θα αλλάξουν ούλονε τον κόσμο! Κι ας κρέμεται το ένα τους ποδάρι στο γκρεμνό!