Του Θανάση Καρτερού
Μπορεί η λέξη τσόγλανος-τσογλάνι, στα τούρκικα από τα οποία προέρχεται να σημαίνει τον νέο, αλλά στα ελληνικά δεν έχει καθόλου ουδέτερη σημασία. Σημαίνει το παλιόπαιδο, το αλητόπαιδο, τον αλήτη, ή σε λιγότερο κόσμια μετάφραση, το κωλόπαιδο. Βρισιά με τα όλα της δηλαδή, που εκφράζει μάλιστα βαθύτατη περιφρόνηση για όποιον -συνήθως νεαρής ηλικίας- τη λούζεται. Παράδειγμα: Φύγε από δω ρε τσογλάνι. Ή, έλα δω ρε τσόγλανε.
Την κακιά αυτή λέξη την έφερε στο πολιτικό προσκήνιο ο Βενιζέλος. Ο οποίος κατασκεύασε από αυτή μια νέα λέξη, ειδικά για τον ΣΥΡΙΖΑ: Εκτσογλανισμός! Ο ΣΥΡΙΖΑ καλλιεργεί το αίσθημα του εκτσογλανισμού της κοινωνίας, είπε. Χαρακτηριστικό: Πριν το πει ζήτησε συγνώμη από τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ, ενός κόμματος του οποίου τα στελέχη δεν είναι μαθημένα ούτε σε κακές πράξεις, ούτε σε κακές λέξεις. Η αβρότητα σε όλο της το μεγαλείο!
Λέξεις αυτού του είδους θέλουν βέβαια να χαρακτηρίσουν άσχημα, να στιγματίσουν, να προσβάλουν, αυτόν στον οποίο απευθύνονται. Όταν όμως λες σε κάποιον ότι είναι τσόγλανος, ή άλλα παρόμοια, δεν χαρακτηρίζεις τα αισθήματά του και τη στάση του. Χαρακτηρίζεις τα δικά σου αισθήματα για τα αισθήματά του και τη δική σου στάση για τη στάση του. Έτσι δεν είναι; Ανεξάρτητα λοιπόν από τα πολιτικά συμπεράσματα του τύπου "οξύνει την πολεμική του κατά του ΣΥΡΙΖΑ ο Βενιζέλος", από τον εκτσογλανισμό μπορούν να βγουν με ασφάλεια κάποια συμπεράσματα για τον ίδιο.
Πρώτον, ο Βενιζέλος είναι πολύ θυμωμένος με τον ΣΥΡΙΖΑ. Τόσο θυμωμένος ώστε να γίνει γλωσσοπλάστης -να σκαρφιστεί και να λανσάρει μια καινούργια βρισιά, με την ελπίδα να κάνει ζημιά στο αντικείμενο της οργής του. Και τόσο στα κεραμίδια, ώστε να ξεχάσει τι ζημιά παθαίνει ο ίδιος όταν αποκαλεί τον αντίπαλό του τσόγλανο.
Δεύτερον, ο Βενιζέλος περιφρονεί βαθιά τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν τον θεωρεί άξια λόγου πολιτική δύναμη, με την οποία είναι υποχρεωμένος να αναμετρηθεί όσο σκληρά θέλει. Τον θεωρεί μια τσογλανοπαρέα που ήρθε να του χαλάσει την ησυχία, ή το γλέντι. Κλεφτρόνια που του αρπάζουν το έμψυχο εμπόρευμα -τους ψηφοφόρους. Και εκτσογλανίζουν την κοινωνία -δηλαδή τα πάντα.
Τρίτον, ο Βενιζέλος έχει πρόβλημα με την ηλικία κάποιων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ -του Τσίπρα οπωσδήποτε. Ποτέ δεν θα χρησιμοποιούσε το δικής του κατασκευής παράγωγο της λέξης τσογλάνι, αν δεν είχε τέτοιο κόλλημα. Μπορεί να μην χωνεύεις τον Παπούλια, αλλά δεν τον λες και τσογλάνι. Ενώ τον Τσίπρα τον λες και τον παραλές.
Και τέταρτον, για τον Βενιζέλο τα τσογλάνια του ΣΥΡΙΖΑ είναι τσογλάνια επειδή συμπεριφέρονται σαν τσογλάνια. Δεν εννοεί φυσικά μόνο ότι δεν φέρονται κόσμια. Εννοεί ότι δεν τηρούν την αναγκαία κατά τον ίδιο γραμμή σύνεσης και σωφροσύνης και δεν αποδέχονται τη νομιμότητα την οποία ο ίδιος κατασκευάζει και υπολήπτεται. Η κατηγορία μάλιστα ότι καλλιεργούν στην κοινωνία αίσθημα εκτσογλανισμού έχει προφανώς να κάνει με την προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να στηρίξει αγώνες και να υποστηρίξει την κοινωνική ανυπακοή. Με λίγη κακή θέληση λοιπόν μπορεί κανείς να συμπεράνει ότι εκτσογλανισμό της κοινωνίας ο Βενιζέλος θεωρεί την αντίσταση της κοινωνίας στην πολιτική του και στην πολιτική της κυβέρνησης στην οποία ασμένως συμμετέχει.
Αν έχει κάποια αξία να ασχοληθεί κανείς με το πολιτικό μέρος του εκτσογλανισμού, τότε το ερώτημα είναι: Υπάρχει όντως αρκετός εκτσογλανισμός στην κοινωνία, ώστε να ανατρέψει την πολιτική του Βενιζέλου, τον ίδιο τον Βενιζέλο και τους συμμάχους του; Κρίνοντας από τα ηττοπαθή νεύρα του μπορούμε να πούμε ότι κάτι γίνεται. Κρίνοντας όμως από το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος πολιτικός και η κυβέρνησή του καθορίζουν ακόμα τις τύχες μας, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι: Χρειάζεται πολύς εκτσογλανισμός ακόμα και στην πολιτική και στην κοινωνία για να δούμε φως στην άκρη του τούνελ. Διότι ο εκτσογλανισμός -η αντίσταση, ο αγώνας, τα κινήματα, η ανυπακοή- είναι η μόνη λύση.
Εκτός πια κι αν θεωρεί κανείς λύση όσα λένε και κυρίως όσα πράττουν ο Βενιζέλος και η αντιτσογλανική -ας κατασκευάσουμε κι εμείς μια λέξη- συγκυβέρνηση....
Από το Κουτί της Πανδώρας
Βασιλική Σιούτη
