Του Γιώργου Αλεξάτου
Εκτός από τη θεωρία των "δύο άκρων" που προπαγανδίζουν οι απολογητές της υπαρκτής βαρβαρότητας για να στοχοποιήσουν την Αριστερά και τις κοινωνικές αντιστάσεις, κάνει θραύση και η θεωρία των "ακραίων απόψεων".
Ως τέτοιες νοούνται οι απόψεις που αναφέρονται στις αξιακές αρχές της Αριστεράς, καθώς θεωρείται πως η επιμονή στην αδιαπραγμάτευτη υπεράσπιση των συμφερόντων των κυριαρχούμενων τάξεων και των δικαιωμάτων όλων των καταπιεζόμενων εμποδίζει την προσέγγιση ενός κόσμου που δεν δίνει και τόση σημασία σ' αυτά.
Οι οπαδοί της θεωρίας αυτής δεν λένε πως είναι κατά της υπεράσπισης αυτών των συμφερόντων και αυτών των δικαιωμάτων. Στο επίθετο "αδιαπραγμάτευτη" έχουν ενστάσεις.
Ας πούμε, καθώς θεωρούν τους εαυτούς τους ρεαλιστές, είναι μεν κατά της ανεργίας, αλλά τι να κάνουμε αν η οικονομική κατάσταση υποχρεώνει να μείνουν και κάποιοι άνεργοι; Θα ήθελαν να μην είναι ακριβά τα εισιτήρια στις συγκοινωνίες, αλλά αφού ακρίβηναν καθένας θα πρέπει να είναι νομοταγής.
Είναι αντίθετοι στον φασισμό και τον ρατσισμό, αλλά όχι και να υπερβάλλουμε χαρακτηρίζοντας ρατσιστή οποιονδήποτε θα χρησιμοποιήσει τις λέξεις "κωλόγυφτος", "σκυλάραπας" ή "ψυχωτικός".
Οι οπαδοί της θεωρίας των "ακραίων απόψεων" θα ήθελαν μια Αριστερά του μεσαίου χώρου, που θα συνέβαλε στην υλοποίηση του οράματος να βρεθούν μια μέρα ο φονιάς με το θύμα αγκαλιά. Έτσι θα μάζευε και πολύ κόσμο. Και όχι μόνο από την κατηγορία των θυμάτων...
Αναρτήθηκε από ΒΑΘΥ
Αναρτήθηκε από ΒΑΘΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου