Ο Τσίπρας είναι πολύ καλύτερος από τον Κυριάκο
►
Στο «πρόσωπο» του Κυριάκου Μητσοτάκη χθες θα μπορούσες να δεις όλα τα λογικά αδιέξοδα αλλά και τις αντιφάσεις του πολιτικού συστήματος καθώς κυριολεκτικά ανέβλυζαν μέσα από την απέλπιδα προσπάθειά του να βρει σημεία διαφοροποίησης από τις ακραία βάρβαρες νεοφιλελεύθερες πολιτικές του ΣΥΡΙΖΑ, φεύ όμως που θάλεγαν κι οι λόγιοι, τα δυο μαγαζιά πουλάνε ακριβώς την ίδια πραμάτεια που δεν είναι άλλη από τη ιερή βίβλο της Αγοράς, πάνω στην οποία όποιος αρνείται να ορκιστεί αναγνωρίζοντας το κτηνώδες της υπόβαθρο αλλά και το προβαλλόμενο στην κοινωνία εφιαλτικό πραγματικό περιεχόμενο, δεν είναι καν... «πατριώτης».
Και κατανοώ απόλυτα, μέχρι και σε σημείου «συμπαθείας» θα έλεγα τον εξώφθαλμο εκνευρισμό του καθώς εκείνο που προσπαθούσε να πει αλλά φυσικά δεν μπορούσε να εκστομίσει, ήταν και ιστορικά ακριβές και «ηθικά» δίκαιο: πως δηλαδή η ακροδεξιά διαχείριση της οικονομίας (και άρα της κοινωνίας), εκ παραδόσεως τουλάχιστον, είναι υπόθεση της Δεξιάς παράταξης, και όχι κάποιων ευκαιριατζήδων τύπου Τσίπρα, τον οποίον τώρα ο νέος αρχηγός της ΝΔ, πέραν των άλλων, τον κατηγορεί πως κηρύσσει μια θρησκεία την οποία κατά βάθος δεν πιστεύει, ουρλιάζοντας πως μόνο ο ίδιος είναι ο γνήσιος προφήτης της.
Ξεπερνώ για λόγους βαθιάς πλήξης αυτό καθ' αυτό το περιεχόμενό της, θεωρώντας πως δεν αποτελούσε τίποτε περισσότερο από ένα αξιοθρήνητο σερβίρισμα ξαναζεσταμένων νεοφιλελεύθερων μεταφυσικών τσιτάτων «της Αγοράς» τα οποία η ίδια η Αγορά έχει πετάξει ήδη στον κάλαθο των αχρήστων εδώ και δεκαετίες όχι μόνο απλά ως αναποτελεσματικά αλλά κυρίως ως καταστροφικά. (Για την ίδια).
Στην πραγματικότητα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης σε καμία περίπτωση δεν κατηγορεί τον Αλέξη Τσίπρα για τις πολιτικές του επιλογές αλλά για κάτι που μοιάζει περισσότερο σε αυτό που λέμε «αήθεις εμπορικές πρακτικές», και εν προκειμένω για «αθέμιτο ανταγωνισμό». Γι' αυτό και η «δίκαιη» οργή του, γι' αυτό και η κάτι περισσότερο από εμφανής αμηχανία του. Επειδή δηλαδή στην πραγματικότητα ο Αλέξης Τσίπρας διεκδικεί «επάξια» τον ρόλο του Αρχηγού της συντηρητικής παράταξης και μάλιστα στο «πλήρες» της τόξο, κάνοντας τον ίδιο τον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης να φαντάζει δίχως ρόλο.
Αυτό όμως δείχνει εξαιρετικά προβληματικό για τον ίδιο αφού το κοινό αφεντικό τους που δεν είναι άλλο από τα πλέον επιθετικά ντόπια και ξένα κεφάλαια, δεν θα διστάσουν να τον αφήσουν «τιμής ένεκεν» σε ένα διακοσμητικό -σχεδόν φολκλορικό- περιθώριο, τώρα που ο Αλέξης Τσίπρας αποδεικνύεται ένας πολύ καλύτερος υπάλληλός τους χώρια που δεν φέρει και ένα τόσο απεχθές για τη συλλογική μνήμη όνομα παραπέμποντας σε κάτι που δείχνει πολύ παλιακό για να μιλήσει για το αύριο.
Εν κατακλείδι, χθες ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν έξω φρενών επειδή ο Αλέξης Τσίπρας είναι σαφώς καλύτερος Αρχηγός από αυτόν. Αρχηγός της Δεξιάς δηλαδή. Της παράταξης που με τόσο ιδρώτα αλλά και αδελφικό (κυριολεκτικά) αίμα ο Κυριάκος κατάφερε να πάρει στα χέρια του κληρονομικώ δικαίω... Και τώρα τη χάνει μέσα απ' τα χέρια του. Κι αυτό είναι άδικο. (ρε δε γαμιέστε...)
