Το αίμα στα χέρια του παροιμιώδη μέσου ανθρωπάκου

του Αποστόλη Ασπράγκαθου

Για όλους όσους φτιάχνουν την δική τους ερμηνεία για την δολοφονία του Παύλου Φύσσα, η αλήθεια είναι ότι έχουν πολλές επιλογές να διαλέξουν.

Μπορούν να πιστέψουν τον Κασιδιάρη:

Μπορούν να πιστέψουν τα κανάλια:
                                       

και τους πολιτικούς αναλυτές τους

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_16/09/2012_495776

Μπορούν να πιστέψουν και το φίλο του δολοφονημένου.

Οι επιλογές αυτές δεν είναι ένας πλουραλισμός της δημοκρατίας μας, αλλά η ρεαλιστική αποτύπωση των πολιτικών και ταξικών διαχωρισμών που διαπερνούν την κοινωνία και των συμφερόντων, στην τελική, που εξυπηρετούν οι επιλογές αυτές. Η επιλογή μιας από αυτές τις εκδοχές δεν είναι προαιρετική αλλά ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ. Δυστυχώς ή ευτυχώς, στον καιρό της κρίσης, δεν υπάρχει δεν ξέρω/δεν απαντώ.

Η εκάστοτε επιλογή μας λοιπόν δεν χαρακτηρίζει την γνώμη μας ως προς ένα συμβάν αλλά εμάς τους ίδιους. Ορίζει το στρατόπεδο στο οποίο ανήκουμε είτε ενεργά, είτε δια της ανοχής αλλά πάντα συνειδητά.

Τουτέστιν, ή θα είσαι με το δολοφόνο ή με το θύμα. Δεν μπορείς να είσαι και με τους δύο. Δε μπορείς να κρύβεσαι πίσω από το δάχτυλό σου λέγοντας πως δεν είσαι με κανένα. Γιατί, τελικά, δε μπορείς να αποφύγεις το έγκλημα.. Ή θα το διαπράττεις/κοιτάς ανεκτικά ή θα παλέψεις να το σταματήσεις.

ΚΑΙ θα είσαι υπεύθυνος για τις επιλογές σου. Αυτές θα σε χαρακτηρίζουν. Αυτές θα είσαι εσύ.

Υ.Γ.1 Φόβο δε μου προκαλούν οι φουσκωτοί νεοναζί μπράβοι που τους κόβει μισθό η χρυσή αυγή μέ κρατικά χρήματα που παίρνει μέσω των ψήφων που τους έδωσαν οι ηλίθιοι που ντεμέκ δεν ήξεραν. Αυτοί οι δολοφόνοι, στον καπιταλισμό, ήταν πάντα εκεί και πρόθυμοι να κάνουν την βρώμικη δουλειά. Είτε σαν μισθοφόροι καπιταλιστών, είτε σα μαφιόζοι, είτε σαν “πατριώτες” με κοινοβουλευτικοί κάλυψη. Φόβο μου προκαλεί ο παροιμιώδης μέσος ανθρωπάκος που μες τη δουλοπρέπειά του, θα ανεχτεί τα πάντα από δαύτους. Θα κρυφογελάσει, θα πει αυτά που “λένε”, θα “αισθανθεί” όπως “αισθάνονται”. Μη γελιέσαι όμως.. Είναι ο ίδιος ανθρωπάκος που τόσα χρόνια σάλιωνε τις γραβάτες πασόκων και νεοδημοκρατών.. Δεν του έφτασαν όμως οι χλέπες που μάζεψε τόσα χρόνια γλείφοντας, και βάζει τώρα τη γλώσσα του στα ναζιστικά άρβυλα..

Υ.Γ.2 Εσύ λοιπόν ηλίθιε, που σήμερα μπορεί να χαίρεσαι, φανερά ή ενδόμυχα, που η φασιστική μπότα πάτησε πόδι στο Κερατσίνι, να έχεις συναίσθηση ότι η θέση σου βρίσκεται έτσι κι αλλιώς κάτω από τη μπότα αυτή. Όταν σκέφτεσαι, κρυφογελάς και ίσως “φουσκώνεις περήφανα” που οι “αντισυστημικοί” σου πάτησαν έναν “αναρχοαριστερό” να θυμάσαι το εξής. Αυτός, πάρα την άνιση μάχη, ύψωσε περήφανο ανάστημα απέναντι σε αυτήν την μπότα. Εσύ, βρίσκεσαι οικειοθελώς από κάτω της, με τη γλώσσα απλωμένη, γλείφοντας συνεχώς τον πάτο της..

“Έτσι κι αλλιώς, η γη θα γίνει κόκκινη. Ή κόκκινη από ζωή, ή κόκκινη από θάνατο. Θα φροντίσουμε εμείς γι’ αυτό.”

η Λέσχη