Από την αποτυχία του «success story» στην στρατηγική της έντασης

ΒΙΑ

“ Αξίζει για μια δράκα περιθωριακών στοιχείων, που έτυχε να πάρουν την εξουσία στα χέρια τους, να βυθιστεί ο ελληνικός λαός στο χάος και την καταστροφή;  ”

Του Κώστα Καπνίση

Για όσους ακόμα δεν το έχουν καταλάβει, αυτή η κυβέρνηση, η χειρότερη όλων των εποχών πια και όχι μόνο της μεταπολίτευσης, βαδίζει σε μια λεπτή κόκκινη γραμμή. Η παταγώδης αποτυχία της στην οικονομία δείχνει με τον πιο άσχημο και συνάμα τραγικό τρόπο τα σημάδια της στην κοινωνία. Παρόλο που στη χώρα υπάρχει εναλλακτική πολιτική επιλογή και μάλιστα ισχυρή και τίμια, η οποία έχει δικαιωθεί σε όλες τις προβλέψεις και εκτιμήσεις της, η κοινωνία δεν αντιδρά.
Αυτό συμβαίνει για δύο πολύ απλούς λόγους.
Πρώτον, η εκάστοτε κυβέρνηση, έχει στα χέρια της όλα εκείνα τα «όπλα», τα οποία της επιτρέπουν να εκβιάζει ή και να «δωροδοκεί» μεγάλες ομάδες πληθυσμού. Όταν για παράδειγμα υπάρχουν στη χώρα 1,5 εκατομμύρια άνεργοι και η κυβέρνηση έχει ανακοινώσει εδώ και μήνες ότι θα «προσλάβει» 50.000 ανθρώπους για 5 μήνες με συνολική αμοιβή για αυτό το χρονικό διάστημα τα 3.500 ευρώ, τότε αρκετοί είναι αυτοί, οι οποίοι πέφτουν στην παγίδα και νομίζουν ότι θα είναι μέσα στους τυχερούς. Έτσι έχει εκπαιδευτεί αυτή η κοινωνία, έτσι και αντιδρά.
Δεύτερον, η κυβέρνηση, έχει στα χέρια της άλλο ένα «όπλο». Ίσως το μεγαλύτερο. Τα ΜΜΕ. Το τελευταίο άλλωστε δώρο στους καναλάρχες με τη νομιμοποίησή τους, με τροπολογία μέσα σε ένα άσχετο νομοσχέδιο, μετά από 23 χρόνια μιας ημιπαρανομίας, ήταν το κερασάκι στην τούρτα. Η τηλεόραση, και γενικότερα τα ΜΜΕ, προβάλλουν το «έργο» της κυβέρνησης έστω κι αν αυτό δεν υπάρχει ή για την ακρίβεια υπάρχει, αλλά είναι καταστροφικό. Ότι και να γίνει η κυβέρνηση, έχει πάντα δίκιο. Έστω κι αν έχει άδικο. Μικρή σημασία έχει, όταν κάποιος λαμβάνει τέτοια «δώρα». Δεν το ξεχνά.
Πλέον, όλα τα χαρτιά είναι ανοιχτά πάνω στο τραπέζι. Οι διεθνείς οργανισμοί, οι οίκοι αξιολόγησης, οι αναλυτές, οι οικονομολόγοι, λένε πια, στη συντριπτική τους πλειονότητα, ότι αυτό που γίνεται στη χώρα αλλά και στον ευρωπαϊκό Νότο, έχει πλήρως αποτύχει. Ποια ΜΜΕ προβάλλουν αυτή την κατάσταση; Κι αν ακόμα κάποια εξ’ αυτών το κάνουν, τότε αυτό είναι μια είδηση δευτερολέπτων, η οποία περνά στα ψιλά και ανάμεσα στο δελτίο καιρικών συνθηκών και στις διαφημίσεις των πολυεθνικών. Τα ελληνικά ΜΜΕ, έπαιξαν το παιγνίδι του «success story». Αυτό ήταν το moto (ή αλλιώς το ντέφι)της κυβέρνησης, αυτό και προέβαλαν τόσο καιρό. Ήταν μια επιλογή, όσο αντιδεοντολογικό κι αν ήταν αυτό.
Τώρα που κατέρρευσε συθέμελα η «επιτυχία», γιατί δεν προβάλλουν τις πολιτικές εκείνες δυνάμεις, οι οποίες όχι μόνο είχαν προειδοποιήσει ως Κασσάνδρες την καταστροφή, αλλά είχαν προτείνει και τρόπους για να αποφευχθεί αυτή; Προφανώς, κάποιοι τα θέλουν «μονά – ζυγά» δικά τους. Πριν μερικούς μήνες ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Αλέξης Τσίπρας, είχε πει «Η Δημοκρατία, έχει κανόνες και αυτούς οφείλουμε να τους εφαρμόζουμε». Πέρα από το ότι αυτή η άποψη στηρίζει την δημοκρατική ομαλότητα, έχει και κάτι άλλο να πει. Ότι, το παιγνίδι για να έχει δίκαιο πρέπει να έχει κανόνες, αλλιώς κάτι άλλο συμβαίνει.
Κι όμως μόλις χθες, ο πανικόβλητος πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, δήλωνε ότι «Δεν τους αρέσει η επιτυχία μας, γιατί πιάσαμε τους στόχους μας και βγάζουν αφρούς». Πέρα από το γεγονός ότι δεν υπάρχει καμιά «επιτυχία» παρά η καταστροφή μιας κοινωνίας και μια ανθρωπιστική κρίση άνευ προηγουμένου στην Ελλάδα, δεν εξήγησε ο Αντώνης Σαμαράς το ποιοι είναι αυτοί που βγάζουν αφρούς. Μήπως αυτοί που δικαιώθηκαν; Αλλά και με μια άλλη ανάγνωση να το δει κάποιος. Είναι δυνατόν μια τέτοια διχαστική δήλωση να βγαίνει από τα πλέον επίσημα κυβερνητικά χείλη;
Το Μέγαρο Μαξίμου και η «παρέα» που ενδημεί, έχει κάνει τις επιλογές της. Μην έχοντας καμιά πολιτική ισχύ, καθώς έχει απογυμνωθεί από πολιτικά επιχειρήματα, επέλεξε την στρατηγική της έντασης. Για τους γνωρίζοντες την πολιτική Ιστορία της χώρας, την επιστροφή στη δεκαετία του 1950. Με λίγα λόγια και πείνα και μαστίγιο με εμφυλιοπολεμικό κλίμα για τον λαό. Έτσι βέβαια δεν εξαντλούνται οι τετραετίες. Με αυτόν τον τρόπο προκαλείται πολιτική αποσταθεροποίηση και μάλιστα από αυτούς που κυβερνούν.
Αξίζει για μια δράκα περιθωριακών στοιχείων, που έτυχε να πάρουν την εξουσία στα χέρια τους, να βυθιστεί ο ελληνικός λαός στο χάος και την καταστροφή; Σίγουρα όχι. Δε θα έπρεπε καν να μπαίνει στο τραπέζι μια τέτοια επιλογή. Ο αιώνας είναι ο 21ος και όχι ο Μεσαίωνας. Ας αποφασίσουν οι κοινοβουλευτικές ομάδες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ αρχικά και ο ελληνικός λαός μετά αν η χώρα αξίζει να βρίσκεται στα χέρια τέτοιων ανθρώπων, οι οποίοι ονειρεύονται εμφυλιοπολεμικές καταστάσεις. Είναι επιτέλους η ώρα των αποφάσεων και της ευθύνης για όλους. Προ παντός για την ίδια την Δημοκρατία…