Οι Πρωταγωνιστές του ξεπλύματος μιας πολιτικής δολοφονίας !!!

MEGA
Χρειάζεται να σας θυμίσω πως το MEGA, που πρώτο πρόβαλε το βίντεο με την απρόκλητη και εν ψυχρώ δολοφονία του δεκαπεντάχρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον ειδικό φρουρό της ΕΛΑΣ Επαμεινώνδα Κορκονέα, φρόντισε να κάνει μοντάζ στο βίντεο και να…προσθέσει ήχους “ταραχών”;
Χρειάζεται, επίσης, να σας θυμίσω πως η πρώτη επίσημη εκδοχή της ΕΛΑΣ για τη δολοφονία ήταν πως ο Κορκονέας δέχτηκε επίθεση από πολυπληθή ομάδα, και πυροβόλησε στον αέρα για εκφοβισμό;
Και, φυσικά, δεν χρειάζεται να σας θυμίσω πως το υπερευαίσθητο ΕΣΡ, που κόβει μεγάλα πρόστιμα και λογοκρίνει σκηνές ομοφυλόφιλων φιλιών σε σειρές, δεν έκανε απολύτως τίποτα για την παραποίηση του ντοκουμέντου από το MEGA (προφανώς για να ταιριάζει με την εκδοχή της ΕΛΑΣ).
Θα σας θυμίσω, όμως, πως ούτε και κάποια εισαγγελική παρέμβαση έγινε κατά του MEGA, παρόλο που το βίντεο ήταν αποδεικτικό στοιχείο στη δίκη, και κάλλιστα θα μπορούσαν να απαγγελθούν βαριές κατηγορίες, καθώς δεν μπορεί κανένας να μην υποπτευθεί δόλο στην παραχάραξη του βίντεο.
“Πρωταγωνιστές”
Χρειάζεται να σας θυμίσω ποιούς, και πότε, κάλεσε ο Σταύρος Θεοδωράκης στην εκπομπή του; Ποιους κάλεσε πριν από τις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις; Αν χρειάζεται, θα σας θυμίσω, λοιπόν, πως ο “Σταύρος”, αυτός ο τύπος που αυτοπαρουσιάζεται ως αντισυμβατικός μαγκάκος, με ένα σακίδιο παραγεμισμένο τσαλακωμένες εφημερίδες, μόνιμο στην πλάτη ως κομμάτι του κινηματογραφικού κοστουμιού του, είχε καλέσει τον Βορίδη και τον Μιχαλολιάκο.
Ζούμε σε δημοκρατία θα μου πείτε, όλων η γνώμη πρέπει να ακούγεται, και ο δημοσιογράφος έχει την ελευθερία να καλεί όποιον θέλει. Στην ελεύθερη αγορά ένα ιδιωτικό κανάλι μπορεί να προβάλει ό,τι θέλει, αρκεί να μην παραβαίνει τον νόμο. Και φυσικά θα μου πείτε “Το νόμιμο είναι και ηθικό”, όπως είπε και ο Βουλγαράκης, λύνοντας αναπάντητα ερωτήματα ηθικής φιλοσοφίας δυόμιση χιλιάδων ετών.
Βορίδης
Θα σας θυμίσω, λοιπόν, πως ο “Σταύρος” (όπως ζητάει να τον αποκαλούν οι καλεσμένοι του για να σκηνοθετείται αποτελεσματικά και πειστικά η οικειότητα) κάλεσε στους “Πρωταγωνιστές” τον κύριο Μάκη ΕΠΕΝ Βορίδη, όταν πήγε από το ΛΑΟΣ στη ΝΔ και πριν τις εκλογές του Μαΐου του 2012. Τον παρουσίασε ως έναν πολιτικό, που μπορεί μεν να ήταν πιο θερμόαιμος όταν ήταν στα νιάτα του (βλέπε φωτογραφία με τσεκούρι), αλλά δεδομένων των τότε συνθηκών όλα αυτά ήταν δικαιολογημένα. Τώρα είναι άλλος ένας δεξιός σοβαρός πολιτικός με κοστούμι και γραβάτα, που τον συμβούλεψαν να αφήνει χαλαρό το κάτω χείλος του και να μιλάει αργά και χαμηλόφωνα, για να μη διαφαίνεται ο ολοκληρωτισμός στο πρόσωπό του. (Δεν είναι δα και κανένας ερασιτέχνης σαν τον Κασιδιάρη). Ο “Σταύρος” ξέπλυνε τον “Μάκη” και από σύντροφο του Καρατζαφέρη, του Μιχαλολιάκου και του δικτάτορα Παπαδόπουλου, τον έκανε βουλευτή της “μεγάλης φιλελεύθερης δημοκρατικής παράταξης” της Νέας Δημοκρατίας. Ο “Σταύρος” ανέβασε τον “Μάκη” από τα υπόγεια της Ασφάλειας και την ταράτσα της Μπουμπουλίνας στο ρετιρέ της “γαλάζιας πολυκατοικίας”.
Μιχαλολιάκος
Το πιο σημαντικό στο ξέπλυμα Μιχαλολιάκου ήταν η χρονική συγκυρία: Ο “Σταύρος” καλεί τον Μιχαλολιάκο μετά τις πρώτες εκλογές του Μαΐου του 2012, που μπήκε στη βουλή η ΧΑ, και πριν τις επερχόμενες εκλογές του Ιουνίου του 2012. Ο “Σταύρος” κάθεται χαλαρός στο γραφείο του Μιχαλολιάκου και πίνει το καφεδάκι του από κούπα με το σήμα της ΧΑ, ενώ πάνω στο γραφείο υπάρχει, ανάμεσα σε άλλα πατριωτικά, αγαλματάκι του Αετού του Τρίτου Ράιχ. Ο Μιχαλολιάκος θα πει πως ο Χίτλερ ήταν μια ιστορική προσωπικότητα που δεν έχει κριθεί ακόμα από την ιστορία, ότι οι ομοφυλόφιλοι δεν μπορούν να είναι μέλη της ΧΑ, θα πει να φύγουν όλοι οι παράνομοι μετανάστες από την Ελλάδα, συμπληρώνοντας πως δεν υπάρχουν νόμιμοι μετανάστες. Ο Μιχαλολιάκος, παρ’ όλ’ αυτά, αντιμετωπίζεται και παρουσιάζεται ως ένας αρχηγός κόμματος, σαν όλους τους άλλους, με σεβασμό στο σύνταγμα, τους νόμους και τη δημοκρατία. Ο “Σταύρος” θα μπορούσε με μεγάλη ευκολία να τον στριμώξει, αντ’ αυτού όμως, δέχεται και τις πιο παιδαριώδεις δικαιολογίες του Μιχαλολιάκου, γελάει και χαριεντίζεται, και ανυψώνει τον Νίκο Μιχαλολιάκο από ΕΠΕΝίτη συνομιλητή του δικτάτορα Παπαδόπουλου, συγγραφέα άρθρων με επίλογο “Heil Hitler” ή με τίτλο “Χίτλερ για χίλια χρόνια”, από κατάδικο και φυλακισμένο για λιντσάρισμα δημοσιογράφων και τοποθέτηση βομβών σε κινηματογράφους με δεκάδες σοβαρά τραυματίες, από ναζιστή σε κουστουμαρισμένο αρχηγό πολιτικού κόμματος με κάποιες ιδιαιτερότητες.
Δολοφονία Φύσσα
Πρώτα μια υπενθύμιση, για να μην τρελαθούμε όλοι:
Ο Φύσσας έγραφε τραγούδια ενάντια στο σύστημα και ενάντια στον εκφασισμό της κοινωνίας, δεν έγραφε τσιγκολελέτες.
Ο προστατευόμενος μάρτυρας Γ’ κατέθεσε στους ανακριτές:
“Ξέρω ότι ο Φύσσας ήταν στόχος της Χρυσής Αυγής στον Πειραιά. Υπήρχε κεντρική εντολή από τον Λαγό να τον φάνε. Αυτό ήταν εν γνώσει του Κασιδιάρη και είχε την έγκριση Μιχαλολιάκου”.
Το πολιτικό κόμμα ΧΑ, λοιπόν, διέταξε τη δολοφονία του ανένταχτου, αντιεξουσιαστή, αντιφασίστα Φύσσα, προφανώς για τα αντιφασιστικά τραγούδια του, που είχαν επιρροή στους νέους του Πειραιά και όχι μόνο.
Αν αυτό δεν συνιστά πολιτική δολοφονία, ας κάψουμε όλοι συμβολικά το σύνταγμα, τους νόμους και τους εγκεφάλους μας, μέσα στο κοινοβούλιο.
Ο “κύριος Σταύρος” όμως, αντί για ένα καταγγελτικό ντοκιμαντέρ για μια πολιτική δολοφονία, γυρίζει ένα “ανθρώπινο, συγκινητικό ντοκιμαντέρ”, όπου το καλό και φιλότιμο παιδί, αυτός ο απολιτίκ (αφού δεν ήταν γραμμένος σε κόμμα) τραγουδοποιός, στάθηκε άτυχος, αφού ένας τρελός τον μαχαίρωσε χωρίς λόγο.
Το πιο αισχρό, το πιο ελεεινό, το πιο απάνθρωπο, το πιο χυδαίο στοιχείο αυτού του βιντεοκλιπάτου “ανθρώπινου ντοκιμαντέρ” του κώλου, είναι η εκμετάλλευση της μάνας του Φύσσα από το σιχαμένο υποκείμενο με το όνομα Σταύρος Θεοδωράκης.
Τι θα πει η μάνα που χάνει το παιδί της, ρε παπάρα Θεοδωράκη;
Γιατί δεν πήγε ο Γαβράς, ρε καραγκιόζη Θεοδωράκη, να πάρει συνέντευξη από τη μάνα του Λαμπράκη και να συγκινηθούμε, αλλά αντ’ αυτού έκανε την πολιτική ταινία “Ζ”;
Να πας να πάρεις συνέντευξη και από τη μάνα του Ρουπακιά τότε, ρε στόκο Θεοδωράκη, για να έχουμε μια πιο “αντικειμενική” γνώμη για τα γεγονότα.
Αν αντί για πολιτική δολοφονία δούμε την ιστορία με “ανθρώπινη ματιά”, τότε να εστιάσουμε και στα συναισθήματα της μάνας του Μιχαλολιάκου, που το παιδί της είναι άδικα στη φυλακή λόγω πολιτικών παιχνιδιών.
Ας σταματήσουμε να το παίζουμε βλάκες. Πόσες μανάδες γνωρίζουν τί κάνει το παιδί τους μετά τα δεκατέσσερα; Όλες οι μανάδες έχουνε καλά παιδιά, όμορφα, με σωστές απόψεις, που ποτέ δεν θα κάναν το κακό, και “για τη μανούλα θα παραμείνει το παιδάκι της, όσο κι αν μεγαλώσει”. Οι μανάδες προφανώς και εθελοτυφλούν μπροστά στα σημάδια πως το παιδί τους έχει δικιά του βούληση, δικιά του ζωή, απόψεις και πρακτικές διαφορετικές από της μανούλας. Για τη μάνα (ειδικά την Ελληνίδα) το παιδί της “δεν μπλέκει με αυτά τα πράγματα και δεν ανακατεύεται” και ό,τι και αν συμβεί “το παιδί μου δεν έκανε τίποτε, δεν έφταιγε, ούτε προκάλεσε”. Το μόνο που νοιάζει τη μάνα είναι να αισθάνεται πως έχει ακόμα να προσφέρει στο παιδί της, να του πει να βάλει ένα μπουφάν για να μην κρυώσει, και να το ρωτήσει αν έφαγε.
Οι μανάδες έχουν μαύρα μεσάνυχτα για τα παιδιά τους και το μόνο που τις νοιάζει είναι να είναι καλά.
Ζητώ προκαταβολικά συγγνώμη για τον επίλογο, αλλά:
Αν κάποιος είναι αγωνιστής και δολοφονείται για τις ιδέες του, αυτά που θα πουν οι δικοί του (και είναι λογικό και ίσως αναπόφευκτο) μικραίνουν αυτό που ήταν ο αγωνιστής αυτός και τον κάνουν να φαίνεται σαν “ένας άνθρωπος όπως όλοι”.



diogenisoskilos