οι 426.000 που ψήφισαν νεοναζί τι είναι;

Η ΑΝΑΡΧΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΒΙΑ

Το ότι κυβερνώντες, πολιτικοί, επιχειρηματίες, δικαστές, μπάτσοι, δημοσιογράφοι, παπάδες, διάφοροι διανοούμενοι του κώλου κλπ. είναι εχθροί της κοινωνίας δεν θέλει και πολύ φιλοσοφία. Ισχύει από πάντα. Αυτοί, όλοι αυτοί είναι το "ένα άκρο". Άλλωστε, πληρώνονται γι' αυτό... Και είναι δηλωμένοι αντίπαλοι.

 

Γι' αυτούς που ανήκουν στην εργατική τάξη ή, τέλος πάντων, για όσους ταυτίζονται με τους παραπάνω ή τους παρέχουν συναίνεση εν λευκώ ενώ δεν έχουν στον ήλιο μοίρα, τι έχουμε να πούμε;

Εντάξει, είναι απόλυτα δικαιολογημένο, σωστό, επόμενο, λογικό, αναμενόμενο, να τα βάζει κανείς με τους Σαμαρο-Μιχαλολιακο-Βενιζελο-Κοκκαλο-Πρετεντερο/Θεμο-Ιγνατο-ματατζήδες. Αλλά και οι 426.000 που ψήφισαν νεοναζί για παράδειγμα, που περίμεναν απ' αυτούς να σκοτώσουν μετανάστες και αντιφασίστες, να τους φέρουν πόρνες για να ξεδίνουν στα μπουρδέλα, να τους ταΐσουν, να τους χρηματοδοτήσουν, να τους κάνουν κάθε βρώμικο θέλημα και οι οποίοι ένιωθαν ακριβώς μέσα απ' όλα αυτά σημαντικοί, τι είναι;

Μπορεί το ψάρι να βρωμάει από το κεφάλι, αλλά από την άλλη, όλοι αυτοί, δεν είναι νήπια. Η ίδια η κοινωνία είναι συνυπεύθυνη σε τεράστιο βαθμό. Π.χ. το να στηρίζει κανείς νεοναζί είναι έγκλημα από μόνο του. Δεν χρειάζεται και ιδιαίτερο μυαλό για να μην απανθρωποποιηθεί κάποιος τόσο.

Αυτό είναι το πιο απογοητευτικό και εκεί πάνω πρέπει να εστιάσουμε και να δούμε τί μπορεί να γίνει (αν μπορεί να γίνει κάτι).